“İstediğim tek bir kırmızı gül,”dedi Bülbül.”, “Tek bir kırmızı gül!Var mı bunun bir yolu?” “Bir yol var,”dedi Ağaç, “Ama öyle korkunç,öyle kötü bir yol ki sana söylemeye dilim varmaz.” “Söyle bana,” dedi Bülbül,”yok hiç korkum.” “Bir kırmızı gül istiyorsan eğer,” dedi Ağaç, “yaratmalısın onu ay ışığında müziğinle ve damgalamalısın kendi kalbinin kanıyla.Göğsün bir dikenle karşı karşıyayken şarkı söylemelisin bana.Şarkı söylemelisin bütün gece boyunca,parçalamalı diken kalbini ve hayatın kanınla beraber akıp benim damarlarıma girmeli.” “Ölüm bir kırmızı gül için büyük bir bedel,” dedi Bülbül “ve Yaşam kıymetlidir herkes için.Güzeldir yeşilliklerde oturmak,izlemek güneşin altın arabasıyla yükselişini ve Ay’ın inci arabasıyla gidişini. Güzeldir beyaz dikeninin kokusu ve ovalarda saklanan yaban sümbülleri ve tepelerde esen süpürge çalıları.Yine de Aşk Yaşam’dan yücedir ve bir kuşun kalbi bir insanınkine kıyasla nedir ki?”-Oscar Wilde/Bülbül İle Gül