Buna ilâveten lisan ve yazı itibâriyle “Osmanlıca” öğrenmek de hayâtı bir zarurettir. Bozuk Türkçeyle yazılmış kitapları boykot edip, asâletsiz, yabancı moda kelimeleri kullanmamak husûsunda bir hassâsiyet ve dirayet göstermek ise şahsiyetli olmanın belli başlı lâzımelerindendir.
Sayfa 40Kitabı okuyor
ama budandıkça fışkıran da bizleriz
ölüyoruz, demek ki yaşanılacak...
Sayfa 139Kitabı okuyor
Bir şehrin uzak semtleri gibi gözlerin
üzgün, kara, ayaklanmaya hazır
ben yaralar kuşanıp katılırım onlara
onlara katılırım yedek mermi ve şarkılar alarak
seni alırım sonra her bir yanım çağıldar
bir oyuna kalkarız sıkılmış yumruklarla
yazarız duvarlara fırtınalı yazılar.
Sen ağlarken azığımız çoğaldı
elledik halkın ağrılarını cesurca
ağlamasan
kök inatla kavramıyor toprağı
boş umutlar içinde pervasız büyüyor kir
ağlıyorsun ihanete karşı şavkıyor pıçak
bir pıçak ki sevgilim, Sürmene işidir.
Sayfa 128Kitabı okuyor
daha esmer
daha kankusturucu
sen o baygın sevgilerin adamı değilsin.
sana yaşamak düşer çarkların gövdesinde
bin demir kapıyla hesaplaşmaktan omzun çürümelidir
bin çeşit güneşle ovulmalıdır gaddar ellerin
yürü yangınların üstüne, kendi alevini de getir
çarpıntısız dakikası olur mu devrimcinin
ki
ölüm
her yerde uyanıktır
üzerime yüreğimden başka muska takmadan
konuşmak istiyorum.
Seni marifetli sanacaklardı
karşısında uçurumlar çağıldamayan herkes
seni marifetli sanacaklardı
kalbini
rehnedebilseydin eğer.
Sayfa 113Kitabı okuyor
Tutunamayanlar'ı öbür Türk romanlarından ayıran (ama James Joyce'un Ulysses'iyle birleştiren) bir özelliği de çeşitli üsluplara (Osmanlıca, Türkçe, Öztürkçe) ve biyografi, ansiklopedi, günlük, şiir, tiyatro, mektup gibi çeşitli söylemlere yer vermesidir. Romana zenginlik ve ansiklopedik bir genişlik sağlayan bu çeşitlilik Atay'ın ironisine de hizmet eder.
Sayfa 270 - İletişim Yayınları, 7. Baskı, 2001, İstanbulKitabı okudu
Dilsiz Millet Olmaz!
Bugünkü okullarımızda yetişen çocuklarımız ve gençlerimiz, her gün konuştukları ve yazdıkları Arapça, Farsça ve Türkçe kelimelerden hangilerinin Arapça, hangilerinin Farsça ve Türkçe olduğunu bilmezler.
Yeni maarif vekilimiz iyi bilir ki dilsiz ne teknik olur ne de maarif ve kültür. Daha kısacası, DİLSİZ MİLLET OLMAZ!
Sayfa 198 - Peyami SafaKitabı okuyor
Dillerinden düşürmedikleri Osmanlı'ya en büyük kötülüğü yaptılar; Osmanlı mimari geleneğini yok ettiler. Geleneksel Osmanlı-Türk evlerini yıkıp talan ettiler.
Ucube binalar dikerek tüm şehirleri, semtleri birbirine ben zettiler.
Neymiş, öğrencinin Osmanlı mezar taşını okuması gere kiyormuş, okullara Osmanlıca dersi koydular! Güzel. Peki, öğrenci Osmanlı'nın ahşap binalarını/mimarisini nerede görecek? Avrupa'dan farklı ahşap karkası olan "hımış" türünü nasıl öğrenecek? "DaIma direği" nedir gidip görebilecek mi? Hepsini biçtHer. Onlar için ahşap ev, köhne yapılardı!
Kentsel dönüşüm rantçılığıyla tarihi mimariyi yok ettiler. Mahalle kültürünü betonlara gömerek toplumsal değerleri çürüttüler.
Sayfa 256Kitabı okuyor
