Ve işte aşk da burada başlıyor galiba. Bir kadın, bir erkek, bir “öteki” çıkıp, bize varlığından haberdar olmadığımız, kuşku bile duymadığımız bir “ben”imizi aynasında gösterdiğinde, o “ben”e, kendimizdeki yeniye, hayret verici, şaşırtıcı olana aşık oluyoruz. Yeterince narsist isek işler burada kalabilir. Ama eğer narsisizmimiz hastalık raddesine varmamışsa, o “ben” üzerinden aynaya, aynayı tutana aşık oluyoruz.