“Her acı, yüreğimi ikiye böler patron, ama o kırk yaralı yürek hemen kaynar ve yara görünmez; kaynamış yaralarla doluyum ben; onun için dayanıyorum,”
“Hayat ne büyük sırdır ve derindeki köklerine ulaştıkları zaman bütün ruhlar nasıl birleşip tek olurlar.”
“Sağ olsun Zorba! İçimdeki titreşen kaygılara, sevilen ve sıcak biçimlerini o verdi. O yokken, ben yine üşümeye başlıyorum.”
“İçimden, ‘İnsanın ruhu katı bronzdan, çelikten olmalıydı, havadan değil!’ diye bağırıyordum.”