Anılar acı vermiyor artık, bizi biz eden
Değerler yıkıntısında onursuz oturuyoruz.
"bir ihtimal daha vardı felaket oldu"
bu dönem dar bir dönem
kelimeler kendine bir yer arar oldu
insanın özgürlüğü kendine bir hava arar oldu
sevmek suç oldu
kadınlar kırılıp üst üste yığıldı!!
tren kalktı,
bizse istasyonda kahvehanede oturuyoruz hâlâ
biletlerimiz kayboldu...
istasyonda ne yapacağımızı bilmez haldeyiz hâlâ
paltolar yapışmış tenlerimize
şefkat kentleri alt üst oldu
sabahla birlikte gerçekten çıkar mıyız yola?
yolculuk etmeyecek miyiz yoksa??
tren kalktı,
bize yer yok bu haritada
ne kuzey ne de güneyde
ne sabah ne de akşamda
tren yürüdü, biz ise dönemeyiz çocukluğa...
ve yaseminlerin akına...
benim artık dönecek bir evim kalmadı
al sana İstanbul
Biz Kudüs'te kirada oturuyoruz. Halep'ten bu tarafa geçmeyen şey, yalnız Türk kağıdı değil, ne Türkçe ne de Türk geçiyor. Floransa ne kadar bizim değilse, Kudüs de o kadar bizim değildi. Sokaklarda turistler gibi dolaşıyoruz.
Sayfa 42 - Pozitif YayınlarıKitabı okudu
Kendi yoksulluğumuz yüzünden, inanan kişiler olup çıkıyoruz. İçimizde daha yoksul olanlar, bundan da vazgeçiyorlar...Bizler nasırlaşmış akıllarımızın üstünde, cimrilerin paralarının üstünde oturmaları gibi oturuyoruz.
Sayfa 494 - Sel Yayınları, 11. Baskı, Temmuz 2021, Çev. Ahmet CemalKitabı okudu
Büyük bir medeniyetin kapısında tembel tembel oturuyoruz.
Sayfa 188 - Mecra KitapKitabı okudu
Aşk ölüme benzer
"Onu çok sevmiştim Komiserim" diyor. Devam edeceğini sanıyorum ama susuyor. Bir an ben de ne söyleyeceğimi bilemiyorum. Tek dekoru iki iskemle olan bu odada bir süre öylece oturuyoruz. Sonunda bu sessizliğe dayanamıyorum, sırf konuşmuş olmak için, "Seven insan öldürmez" diyorum.
"Bana yalan söyleme."
Yüzüme bakmadan başını sallıyor.
"Sen hiç sevmemişsin Komiserim" diyor. "Seven insan ama gerçekten seven insan her şeyi yapar...
Ben bu kız için öldürdüm
...
"Kendimi öldürmeyi beceremediğim için öldürdüm onaları."
Sayfa 193 - Yapı Kredi Yayınları/ Başkomser NevzatKitabı okudu
