Açmaz mı sandın gülü?
Dinle öten bülbülü.
Hallettik her müşkülü
Gönül zaviyesinden.
Sayfa 125Kitabı okudu
Nerden, nasıl bindim ya Rab bu gemiye?
Hangi denize çıksam fırtına kopar.
Sayfa 125Kitabı okudu
Uykusuzluğum, geceleri,
Seni değil ah seni değil,
Olan biteni düşünmekten.
Sayfa 124Kitabı okudu
Bakma otuzu aştığıma;
Gönlüm hâlâ yirmisindedir,
İlk öpüştüğümüz gün gibi.
Sayfa 124Kitabı okudu
Çok daha ferah olmalıdır,
Cinnet dedikleri o cennet,
Şu akıl zindanlarımızdan!
Sayfa 123Kitabı okudu
Şen deliler, tınmaz deliler!
Size imrendiğim oluyor,
Olanı biteni düşündükçe.
Sayfa 123Kitabı okudu
...
Nedir ki eninde sonunda ölüm
Ayrı düşmek değil mi aşinalardan
...
Sayfa 122Kitabı okudu
Kapımı çalıp durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam değilim.
Alıştım bir kere gökyüzüne;
Bunca yıllık yoldaşımdır bulutlar.
Sıkılırım,
Kuşlar cıvıldamasa dallarında,
Sayfa 122Kitabı okudu
Kapımı çalıp durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam değilim.
Sayfa 121Kitabı okudu
Mademki güzelsin,
Harbi unutturacak kadar,
Nuh'un gemisi ol
Bu kan tufanında.
Al bizi götür
Yatağın dedikleri
Sulh kıyılarına.
Çok çektik;
Sükûna ihtiyacımız var.
Sayfa 120Kitabı okudu
Olmazlara meylim var.
Sayfa 119Kitabı okudu
Gurbet yok benim'çin ölümden gayri.
Sayfa 118Kitabı okudu
Yalnızlık dediğin hayatta başlar;
Kabir boyunca devam etmek için.
Sayfa 117Kitabı okudu
Aşk, dostluk!.. Hepsi dökülür yapraklar!
Sayfa 117Kitabı okudu
Neden sonra farkına varıyorsun
Etrafındaki korkunç ıssızlığın.
Yâr olsun, dost olsun, ne arıyorsun,
Adresi belli mi vefasızlığın?
Aşk, dostluk!.. Hepsi dökülür yapraklar!
Çıplak bir ağaç durgun suda aksin.
Yalnızlık dediğin hayatta başlar;
Kabir boyunca devam etmek için.
Sayfa 117Kitabı okudu