Dünyaya geldiğimiz günden daha anlamlıdır neden dünyaya geldiğimizi anladığımız gün...
Doğduğumuz andan itibaren hissettiğimiz olumsuz duygular, aşağılanma, terk edilmek, ihmal edilmek, cezalandırılma, aşırı koruyucu biçimde davranılması, duygusal ve fiziksel istismar gibi durumlar, duygu dünyamızda çok derin ve acı izler bırakıyordu. Şemalar da bunların bize sürekli yaşatıldığı, hissettirildiği durumlarda ortaya çıkıyordu ve ezberleniyordu bir bir... Oyuk oyuk, ilmek ilmek işleniyordu insanın ruhuna, bedenine, bilinçaltına... Bunlar bizim normalimizdi çünkü tanık olduğumuz her yaşantı bu yaklaşımlarmış ve hayatın tanımı da bundan ibaretmiş gibi hissediyorduk.
Psikolji okumaya başladıktan sonra maruz kaldıklarınının onda yarattığı tahribatı çok iyi anlamıştı. İnsanın dünyasını kurduğu ilk yerde öğrendiklerini anlamlandırması zordu, İnsanın ilk normali doğduğu evde kuruluyordu. Büyüdükçe başka insanlarla temas kuruyor, başka ailelerin hikayelerini görüyor ve kendisiyle mukayese etmeye başlıyor ama yine de işin içinden çıkamıyordu. Aileyi sorgulamak tehlikeliydi, işin ucunda köyden kovulmak vardı.
Okur Takip Önerileri
Yüreğimin derinliklerinde, derin bir uçurumun kenarında durduğum hissine kapılıyordum. Sanki yaşamın henüz açığa çıkmış korkunç boyutuna tanık olmak üzereydim. Sadece ben değil, bütün dünyam altüst olmuştu. Mesela babam. Ernest'in etkisi altına girdiğini görebiliyordum. Ve sonra Piskopos. Onu son gördüğümde hasta bir adama benziyordu. Sinirleri had safhada gerilmişti ve gözlerinde tarifsiz bir dehşet duygusu okunuyordu. Öğrenebildiğim kadarıyla Ernest sözünde durmuş ve kendisini cehennemde bir gezintiye çıkarmıştı. Fakat Psikopos'un gözleri hangi cehennem manzarasını görmüştü onu bilemiyordum., zira bunlardan söz edemeyecek kadar afallamış bir hali vardı. .
Dünyadaki kötülük neredeyse her zaman cehaletten kaynaklanır ve eğer aydınlatılmamışsa, iyi niyet de kötülük kadar zarar verebilir. İnsanlar kötü olmak yerine daha çok iyidir ve gerçekte sorun bu değildir. Ancak insanlar bir şeyin farkında değillerdir: şu erdem ya da kusur denilen şeyin. En umut kırıcı kusur, her şeyi bildiğini sanan ve böylece kendine öldürme hakkı tanıyan cehalettir.
