Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Defalarca Kayboldum, 31 yazarın (Mine Söğüt,Murathan Mungan,Selim İleri,Sema Kaygusuz,Oya Baydar,Ahmet Büke,Yekta Kopan,Necati Tosuner...daha nicesi) 15 yaşın simgelediği yıllarını,kişisel deneyimlerini öykü,anı ve şiir türünde kaleme aldıkları yazılarından oluşuyor.Buram buram edebiyat kokan dili ve anlatımıyla okurunu o yıllara götürüyor.
Genç okurlara hitaben bir araya getirilen bu yazıları bence yetişkinler de okumalı. Çünkü bugünden 15 yaşımıza bakarken,15 yaşımızın da bugüne baktığı gerçekliği yanı başımızda kol geziyor.
15 yaşa saygı duruşu âdeta...Keyifli okumalar.
Anlatım tarzı hiç heyecanlı değil. Roman yazılma amacından çok bazı düşünceleri empoze etme amacıyla yazılmış gibi. Ve ben böyle empoze amaçlı kitapları hiç beğenmem. Üstüne aşırı sığ ve heyecansız anlatım işin içine girince bana hitap etmeyen bir kitap oluşmuş oldu.
Baba&Kız ilişkisi
Okurken günlerce elimde gezdi. Ama zor okunduğu için değil. Çoğu zaman kısa okumalar yapıp uzun düşünmeler gerçekleştirdim. Çünkü sadece okunmaya değil, üzerinde düşünmeye değer çok şey vardı. Bir yandan da dram sevdiğim için tabi isterdim ki baba kız ilişkisindeki yarım kalmışlık eski günlüklere yazılmış bir mektup bir yazıyla anlatılsın. Kitaptaki tek eksik bulduğum yan bana göre buydu. O da belki çok sıradan bir hikaye haline getirirdi belki, bilemiyorum. Okudum bitirdim düşünmelerim bitmedi. Çok sevdim.
...."Eninde sonunda tek bir hikayemiz vardır., acı da olsa, kederli de olsa, trajikomik de olsa bizim hikayemizdir o..!!!"
ERGUVAN KAPISI // OYA BAYDAR
#cevdetkudretromanödülü (2004)
● Eski bir elyazması metinde, karşısına çıkan dizelerin peşine takılan tarih profesörü ve Bizantolog Teo, doğduğu ve çocukluğunun geçtiği İstanbul'a gelir. Teo' nün yolu çok farklı kişilerle kesişecek. Ülkü devrimcilik günlerinde çok bâdireler atlatmış, Derin, fâili meçhul bir cinayete kurban giden bir diplomatın kızı, burjuva yaşamının anlamsızlığını Kerem Ali ile tanıştiktan sonra sorgularken, örgütte üst göreve gelme uğruna yanlışlar yapan bir genç Kerem Ali. Dört farklı anlatıcının ağzından kendi hikayelerini öğreniyoruz.
● Romanda bir cinayetin izi, 6-7 Eylül olayları, 11 Eylül saldırıları, "Hayata dönüş operasyonu " (2000) ekonomik kriz (2001) gibi yakın tarihle ilgili anekdotlarla #neokudumben dediğim bir #kitap oldu, 500 küsur sayfa ama gözünüz korkmasın.
●Erguvan kapısı, kimlik arayışı öteki olma ve inancın korkunç gücü üzerine, klasik tanımını sonuna kadar hak eden bir #istanbul romanı.
♧Bir an, bir söz, bir bakış, bir hareket ya da bir gecikme bazen tarihimizi, tarihimizi nasıl da değiştiriverir.
♡Yanlış adreste değil, yanlış zamandayız.
☆ Yaşama, insana, geleceğe dair inancı yitirmek.
♤ Gerçek baktığın yöne göre değişir. Çok beylik bir söz ama, bu beylik sözler çoğunlukla doğrudur.
● Herkes bir şey arıyor, aslında herkes kendini arıyor.
Cansayla Arya’ nın yasak ama birbirlerini anladıkları aşklarına üzüldüm. Sanki kitabın sonunda kavuşacaklarmış hissiyle okudum, onların aşkı da oraya kadarmış demekki. Hayallerde kaldı… Ben kitabı genel olarak beğendim başta ilerlemekte zorlansam da ikinci bölümdeki detaylar bilgilendirmeleri beğendim. Bende de Dersim konusunda farkındalık oluşturdu bu sebeple araştırmak istedim. Zor hayatlar yaşanmış, bir kültürün kökü kurutulmak istenmiş, bu beni üzdü. Kendinden olmayana karşı olan bu öfke nedir, nedendir? Anlayamam.
Kitap yazarın da gerçek hayatından bölümler taşıyordu. Babasının subay olması o bölgelerde görev yapması, aynı kitaptaki gibi fotoğraflarının Toplayıcı gibi biri tarafından bulunup kendisine ulaştırılması ve o bulan kişinin de aynı şekilde “O muhteşem hayatınız” demesi, yazarın devrimci hareketlere katıldığı siyasal görüşü bu düşünceleri kitapta aydınlatması bence kitabı çok daha gerçekçi yapmış. Altını çizdiğim çok cümle, paragraf vardı. Kitap Diva’nın gerçek kimliğini bulma çabası, kabuslarındaki, rüyalarındaki gerçekliğe kavuşması ve bu sayede huzur bulması. Kızını bırakmış olmanın içten içe gelen suçluluk duygusuyla yüzleşmesi ve en sonunda birbirlerini kabul etmeleri. Hayatlar fotoğraflarda görüldüğü kadar mıdır?
Kitabın kapağındaki renkli fotoğrafın ardındaki siyah resmî çok sonradan fark ettim ve farkedince de çok ürktüm doğrusu. Bize gösterilen hatta gözümüzün içine sokulan olayların ardında kalan, farkedemediğimiz nice olaylar var göremediğimiz. İstemli ya da istemsiz göz ardı edilen, önemsenmeyen olaylar, acaba?
Mimozalar ve papatyaların savaşı
Roman,70 li yılların Türkiye’sinde nasyonalizmin sosyalizmin kitleler üzerindeki etkisi,sınıf çatışmaları ,bu iklimde tarafların iktidarı ve gücü ele geçirme çabası ve imkansız bir aşkın öyküsünü anlatıyor.
Romanda kronolojik bir düzen bulunmuyor ,yazar zaman zaman bizi bulunduğu noktadan geçmişe götürüyor.Dört
Doğru kitap yanlış zaman
Bazı kitapları okuyacağı zamanı seçemiyor insan. Farkına varmadan eserde anlatılanları yaşarken buluyorsunuz kendinizi. Bir gün benim için de "hiçbiryer" diye bir yer olur mu meraktayım. Şehirleri mekanları bilmiyorum ama insanların değiştiğini yakinen biliyorum. Bu bilinirlik yoruyor beni.
228 syf.
·
Puan vermedi
bu kitap için ilk söylemek istediğim içinize derin derin işlediği. kitap, siyasi suçlar sebebiyle sürgüne gitmiş bir kadın üzerinden anlatılıyor, onun sürgünden dönüş süreci ama alışamadıkları, kayıpları, o sürgün acısından dönse de kendini hala ne kadar yurtsuz hissettiği o kadar güzel anlatılmış ki, bahsederken bile ağlamak istiyorum.
kitapta kendini tekrarlayan bir kısım var, anahtar sözcüğün umut olduğu. birkaç kez geçiyor tam olarak anahtarın umut olduğu ama acı olan onu nasıl kaybettiğimiz, nasıl o umut denen çatının altında kaldığımız. 68 neslini kastederek başaramayışlarını anlatıyor, kendilerinden sonraki nesil için, belki çocukları belki de torunları için güzel bir dünya diliyor ama bilmiyor ki biz onlardan daha güzel, daha fazla yenildik aslında.
daha konuşsam o kadar konuşurum ki, öyle bir kitap. eğer geçmiş dönem gerçeklerine bir bakış atmak, bunu aşk, devrim, sürgün süreçleriyle harmanlı olarak okumak isterseniz kesinlikle kaçırmayın.
Okuduğum ilk Oya Baydar kitabıydı, sanırım son olacak.
Yazar ne kadar "Dersim romanı değil dese de bu kitap bir Dersim romanı.
Kitapta üç ana karakter var, birincisi şaşalı hayatı ile opera sanatçısı Diva. Yaşı geçkin, sürekli anılarını anlatan, bazı yerleri rüya mı anı mı anlaşılmayan ağdalı dille habire anlatan bir kadın.
İkincisi, Diva'nın kariyeri uğruna terkettiği kızı Arya. Hop birden hayatımıza giriyor, ne hikmetse kader onu Dersim'e sürüklüyor.
Üçüncü karakter ise Toplayıcı. Yüzüklerin Efendisi'ndeki kıymetlimiss tarzında Diva'nın etrafında dönüyor. Sığ bir karakter.
Ha bir de Arya'nın karşısına çıkan Cansa var, ağır abi, sürekli Dersim Dersim diyip, sürekli tekrar tekrar mağdur edebiyatı yapan bir karakter haline dönüşüyor.
En büyük sorun, tüm karakterlerin aynı ağızla, aynı cümlelerle, aynı şekilde konuşması. Tunceli'den çıkma, toprağı kültürü karış karış bilmesiyle oraların çocuğu olarak anlatılan Cansa, annesinin operasını dinleyip " annenizin vahşi bir sesi var" diyor. Peki.
O yıllarda yaşanan olayları tek taraflı anlatıp, üzerine bir de sürekli mağdur edebiyatının döndürülmesi kitabı oldukça sıkıcı hale getiriyor. Tekrarlar silinse kitap 250 sayfada bitebilir. Ağdalı cümleler seviyorsanız bu kitabı da sevebilirsiniz.
Kitabın özeti;
- Alakasız üç karakter,
- Tarihte yaşanmış önemli olay,
- Kaderin ördüğü ağlar - kesişen yollar,
- Aşk,
- Sürprizli son.
Hangisi gerçek ‘ben’?
Esma mı, Asme mi?
Geçmişimizin ne olduğu bugünümüzü nasıl ve ne şekilde etkiler? Etkiler mi?
Birinin kurguladığı gibi misiniz yoksa kendi gerçekliğiniz gibi mi?
Peki gerçek kime göre neydi?
Okumayan çok şey kaybeder. Aldığı ödülü sonuna kadar hak eden bir yazar ve kitap...
Oya Baydar i Elveda Alyosa da da okumuştum ama bu bambaskaydi.
İnsancaydi.
İnsancildi.
Bir Havası Mevcut Lakin...
"Alnında Mavi Kuşlar", Kanlı 1 Mayıs (1 Mayıs 1977'de Taksim Meydanı'nda yaşanan katliam) ile başlıyor, bu başlangıç noktasını temele alıyor. Romana dokusunu kazandıran da dönemin siyasi şartları, bu şartların sosyoloji ve psikoloji üzerindeki yansımaları. Kanlı 1 Mayıs, bilebildiğim kadarı ile edebiyatta az işlenen bir tarihsel alan. Bu bakımdan "Alnında Mavi Kuşlar" mühim bir roman. Ayrıca birçok farklı toplumsal tabakadan insanı; taşralıyı ve şehirliyi, zengin ve garibanı bir arada görebilmek de mümkün.
Bir sanat eserinin başarısı, anlattığı şeyden ziyade onu nasıl anlattığı ile ilgilidir bana göre. "Alnında Mavi Kuşlar" bir hava, bir atmosfer yakalamayı başarabilmiş elbet, bu noktada başarılı ancak ne toplumsal sınıflara ne siyasi olaylara ne de insan psikolojisine eğilişini yeteri derecede başarılı buldum. Bazı noktalar hep havada kalmış, acemice işlenmiş, yeteri derinlik yakalanamamış. Dönem romancılarını gözümün özüne getiriyorum; mesela Oya Baydar, mesela Sevgi Soysal, Füruzan, Ayla Kutlu, daha geriye gidersem Mithat Cemal, Kemal Tahir, Yakup Kadri... Bunlardaki derinliği Aysel Özakın'da bulamadım ben.
Yine de okunası, gözden kaçmaması gereken bir roman. Okur, kitabın kendine has havasını hissedecektir.
"Bir söz arıyordum, bir ses duydum.
Bir çığlığın peşine takılıp uzaklara gittim.
Duyduğum sesin, şiddetten doğan acının sesi olduğunu bilmiyordum, öğrendim."
.
.
"Şiddet nerede başlar? Laboratuvarda deney hayvanlarını keserken mi, savaşta ölürken mi, öldürürken mi? Çocuğuna kendi değerlerini dayatırken mi, insanın acısının fotoğrafını çekerken mi? Töreyi uygularken mi, sevişirken mi, yoksa yabancıyı ötekileştirirken mi?"
.
.
Oya Baydar'ın kaleminden mükemmel bir eser. Ben şuracığa 2 alıntı ve okumanız tavsiyesini bırakmış olayım....
.
