öyküm uygun
@oykumuygun
rezil bir yaşam da sürseniz bunu bir sanat eseri haline getirebilirsiniz*
sosyolog
üniversite
istanbul
8 Kasım
4 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Yüzünün hep hüzünle gölgeli olduğunu farketmiştim. Buna karşılık insanlarla konuşmasında müthiş bir enerji ve sevecenlik yüklüydü. Sanki hüznü kendisi içindi de iyiliği bütün insanlara yönelikti
Sayfa 150
Sen artık bu kitapta: noktaları, virgülleri, satırları taşımıyorsun. Sen artık bu kitapta: konuşmuyor, bağırmıyor, alnını kaşımıyorsun. Sen artık bu kitapta yaşamıyorsun
Beni affetme... Anlama da... Hayatımın özeti, düzeltilemeyecek kadar vahim bir anlatım bozukluğu... Beni daha fazla konuşturma... Ben susayım, sen ağla... Gusül abdesti alabileceğim kadar gözyaşı biriktir benim için... Sonra beraberce çayıma siyanür karıştıralım. Önce göm beni, sonra anla…
Okur Takip Önerileri
Bir tarafım söylemek istediklerimle doluyken, diğer yanım onları yok etmekle meşguldü. Arada kalan bendim ve ufalanıp yok olmamam bir mucizeydi.
ikimizde aynı şehirdeyiz ve birbirimize varmamız için yarım saatten daha az zaman yeter. Buna rağmen o orada ben buradayım. Neden? Sebep yok. Ben burada ne yapıyorum? Kendimi ve etrafımdakileri sıkmaktan başka ne işim var? Onun da orada pek lüzumlu şeylerle uğraşmadığı muhakkak
