·
Not rated
Bu kitabı okumaya başlayalı uzun zaman oldu ama bitirmek bugüne nasipmiş. Uzun zaman oldu dediysek de keyifle okumak istemedik gibi anlaşılmasın. Her dizenin tadına, en ince ayrıntısına kadar varmak için bunu yapmış bulunduk. Öyleyse hiç bekletmeden incelemeye geçeyim.
Nasıl desem bilmiyorum? Tam bir duygu karmaşası içindeyim. Her bir şiir de ayrı bir yaşanmışlık tadı var. Kitabın adından da anlaşılacağı üzere tam bir "depresyon" havası da var diyebiliriz.
Ben kitabın ismi olan Depresyon kelimesini Deprem ve isyan kelimesinin birleşimi gibi algıladım. Bununla birlikte o anı (depremi) yaşamış olmanın verdiği depresif hava da anımsatılmak istenmiş olabilir. Elbette ki en doğrusunu şaire hanım bilir.
Bence kitabın en güzel yanı, tüm gelirinin deprem mağduru kimselere gönderilecek olması. Bu kitabı almak isteyişimin asıl nedeni buydu. Ama kitabın içeriği de en az amacı kadar güzel ve derin anlamlara sahip.
Her bir şiirde ayrı bir hissiyat vardı, her bir şiirle o duyguyu yeniden ama her bir sefer başka bir pencereden sahneler izleyerek yaşadık. Eminim bu kitabı okuyan diğer kişiler de benimle aynı görüşte. En azından ben öyle olduğunu düşünüyorum.
Her kitaba inceleme yazmam. Bu kitapların bir kısmı yazacağım inceleme o kitaba yeterli gelmeyeceği içindir. Diğer bir kısım ise inceleme yazmaya değer bulamadığım içindir. Bu kitap içinse inceleme yazmam gerekli olduğu için yazıyorum. Çünkü gerçekten de bilinmeyi hak ediyor. Okuyun ve de okutunuz.
Ayrıca şaire hanımı bu güzel düşüncesi için tebrik ediyor ve şiirlerinin devamını bekliyoruz diyerek yazımı tamamlıyorum.
Hanife Çıta 
Depresyon
Gizli bir bencilliğimiz var. Biz dışa dönük, atak birisi isek herkesin öyle olmasını bekliyoruz. Biz sakin birisi isek de çevremizin de öyle olmasını istiyoruz. Karakter Allah’ın mayamıza kattığı çeşnidir. Karakter ayrı, ahlak ayrıdır. Kişilerin karakteri bizimki ile aynı olmak zorunda değil.
Çok alıştık kırmaya dökmeye. Hatta öyle çok alıştık ki artık kırdığımızda ne özür diliyoruz ne de özür bekliyoruz.
....
Ulu Önder Atatürk’ün Çocuk Sevgisini Ve Onlara Verdiği Önemi Gösteren 19 Unutulmaz Söz
Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu eşsiz kahraman Mustafa Kemal Atatürk, zamanının çok ötesinde bir liderdi.
Zorlu savaşların ardından yeni bir ülke inşasına girişen bu büyük dâhi, yaşamın her alanında milletine örnek olmaya çalışıyor, fikirleri ve ortaya
"Kurban etmeye nerden başlayacaksın? Hangi kabilelerden? Ne zaman Hintlilere sıra gelecek? Ne zaman Araplara ya da Somalilere geçeceksin? Ve ondan sonra kim olacak günah keçin?"
.
"Günah keçisiymiş! Sorun da bu," diye gürledi. "İşte bu yüzden hiçbir şey yapamıyoruz. Hepimiz kendimizi sırasını bekleyen kurbanlar olarak görüyoruz. Birinin çıkıp gelmesini, bize yardım eli uzatmasını bekliyoruz. Kendimiz bir şey yapmıyoruz. Sıradaki kim olacak? Eh, biz olacağız, er ya da geç. Bu konuda bir şey yapmazsak öyle olacak."
Sayfa 96 - İletişim Yayınları, 1. BaskıKitabı okudu
Biz bu lavanta kokularını bilmeden taşıyoruz Biz bu tavanı bilmeden eski rengine boyuyoruz
Bu bizim terliklerimizde ufacık güller oluyor -acaba?
Evet, çok değil onları bilmeden hoşa gideriyoruz
Sormayın, ama sormayın, bilmeden aralık tutuyoruz kapılarımızı
Bilmeden bekliyoruz, bilmeden uyuyoruz sabahlara değin
Kim bilir, belki de biz
Tanrısıyız en olunmaz şeylerin.
Bu bizim en düzenli hareketimiz: olmak
Asılıp kalmışız sokak fenerlerine
Asılıp kalmışız öyle, görenler bizi görüyor
Görenler bizi görüyor ve gidip geliyoruz dikkatle
Doğrusu, niye saklıyalım, hepimiz bunu yapıyoruz
Ama biz yaşıyorken de bunu yapıyoruz sadece
Cansız
Ve gidip geliyoruz dikkatle.
Sayfa 187
Dilimiz döndüğünce yazdık.. Uzunca okumaları sevenlere gelsin.
İnsanın beyninin içinde dönen duran düşüncelerle hayatın akışına ayak uydurmasının bu kadar zorlayıcı olacağını düşünmezdim. Daha doğrusu insanın bu kadar düşünebilecek bir varlık olduğunu düşünmezdim. Ne zaman ki bir şeyleri istemsizce düşünürken kendimi buldum, o zaman anladım. İnsan düşünmekten ibaret olabiliyormuş.
"Nefret etmediğimiz hiç kimse ya da hiçbir şey yok."
"Niye hepimiz böyle kuyrukta bekliyoruz?" diye sordu Tom en sonunda. "Niye bekliyoruz tükürmek için burada?"
Grigsby dönüp bakmadı ona; güneşi tartmakla meşguldü.
"Bak Tom, bir sürü neden var." Dalgın bir havayla, artık olma yan cebine, bulunmayan sigarasına el attı. Tom bu hareketi milyon larca kez görmüştü. "Tom, bunun nedeni nefret. Geçmişteki her şe ye karşı duyulan nefret. Soranm sana Tom, nasıl oldu da böyle bir du ruma düştük biz; şehirler yıkıntı halinde, yollar bombalardan delik deşik, mısır tarlalannın yarısı geceleri radyasyonla parlıyor. Berbat bir durum değil mi bu, söylesene?"
"Evet efendim, sanırım öyle."
"Evet öyle, Tom. Seni tamamen çökerten, harap eden şeyden nefret edersin. İnsanın doğasıdır bu. Düşünmeden yapar belki, ama gene de insanın doğasıdır."
"Nefret etmediğimiz hiç kimse ya da hiçbir şey yok."
"Doğru! Geçmişte dünyayı yöneten Allahın cezası kişilerin hari ka marifeti. Şimdi bak şu halimize, bir perşembe sabahı; bir deri bir kemik kalmışız, üşüyoruz, mağaralarda, inierde yaşıyoruz, sigara yok, içki yok, festival yapmaktan, festivallerimizden başka işimiz kalma mış, Tom."
Sayfa 28 - RAY BRADBURY GÜLÜMSEME
— Ankara’ya gidecektim, çok önemli bir iş için... Taksiye binip Şişhane’ye gittim ki, terminalden uçak bileti alayım. Terminalin kapısı kapalı, camında bir yazı: “Tamirat dolayısıyla kapalıdır. Biletlerinizi Aksaray’daki büromuzdan alabilirsiniz.” Yine bir taksiye bindim, haydi Aksaray... Ona sora buna sora, Aksaray’da Türk Havayollarının yerini
Sayfa 22 - Bu Memleket BatarKitabı okudu
İşte şu yağmurlar, işte şu balkon, işte ben
İşte şu begonya, işte yalnızlık
İşte su damlacıkları, alnımda, kollarımda
İşte yok oluşumdan doğan kent
Hiçbir yere taşınıyorum, kendime sızıyorum yalnız
Ben dediğim koskocaman bir oyuk
Koltuğun üstünde, aynadaki yansıda
Bir oyuk! sofada, mutfakta, yatağımda
Yaşamayı tersinden kolluyorum sanki
Yetişip
