"Biz insanlar bilmiyorduk ki kaybetmeden değerini bilmeyi, kırmadan sevmeyi.
Bunlar geçmek istediğimiz ama her defasında derste kaldığımız ağır konulardı."
Sizi bir kez daha tanımak güzeldi Eflah bey.
Sizi tanımak ise güzel olan tek şeydi Ukde hanım.
Canımdan bezmiş gibi Eflak'a baktım. "Beni deli ediyorsunuz." Bakışlarıma kızgınlıkla karşılık verdi. “Sen de beni." Necip gözlerini ona dikip, “Beni de sen deli ediyorsun, dedi. Kenan sırıtarak Necip’e döndü. "Sen de beni."
“Arzuladığın mutluluğu sana o veremez.” . “Huzur verse yeter”
"Eskiden nasılsa, yine öyle olacak" diye söylendim. "Ama korkarım hiç iyi olmayacak. Eskiden de berbat bir yerdi dünya, eskiden de rezildi insanlar, şimdi de öyle. Belki daha da fena. Karamsar konuşuyorum belki ama geleceğe güvenimi yitirdim Evgenia. O kadar çok hayal kırıklığına uğradım ki, artık umut etmek istemiyorum. En saf, en masum sandığımız kişiler bile binbir hesap içinde. Hem de kirli, kanlı hesaplar. En fenasına hazır olmak lazım. O zaman daha az mutsuz oluruz…”
Sayfa 153Kitabı okudu
Evet, burada kalıcı değilim.
Nasıl söylesem... Öyle bir uğradım.
Sevgiler,
Sizin deyişinizle,
Bal Gözlü Kadın
