Evden çıkarken dönüp șöyle bir baktım geriye... Her köșede, her zerrede benden bir parça var. İzlediğim televizyon, oturduğum koltuk, dizimi çarptığım sehpa, kulpunu kırdığım çekmece, duvardaki tablonun çivisi, halının havı, perdenin kenarı... Benim bedenimin izi, benim ruhumun nefesiyle dolu her yer. Hep baktığım șu aynadan silinip gidecek mi yüzüm? Hiç sanmam.