Kolay ve zor diye bir şey yoktur. Zor olan yaşamın kendisidir. Sen de yaşamak istiyorsun, öyle değil mi? Dolayısıyla, zor olanı üstlenmeye bir yükümlülük diye bakıyorsan yanılıyorsun. Seni buna yönelten, ayakta kalma içgüdüsüdür. Peki, yükümlülük nedir o zaman? Yükümlülük zor'u sevmektir... Baktın ki zor sana gereksinim duyuyor, buradayım diyebilmektir.
Bazen bir kuş olmak istiyorum. Çok uzak diyarlara göçen bir kuş mesela. Yalnız kalacağım diyarlara... Her şeyden uzak, hiçbir baskının olmadığı, hiç kimsenin beni yargılamadığı, menfaatin var olamadığı diyarlara... Dünyada öyle bir yer kaldı mı? Bilmiyorum. Bazense konduğum daldan kalkmaktan acizim. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Saatlerce gökyüzünü izliyorum. Bulutlar bile bir yerden bir yere giderken ben hala dalımdayım. Harekete geçmem gerektiğini biliyorum ama hiçbir şey umurumda değil. Hayat, bulutlar gibi akıp geçiyor ve ben sadece izliyorum.
İyi ama, niye sevmeli her önüne geleni?
Herkesin, herkese, herkesi
Daha dün yepyeni bir son koydumdu şiire
Aldı, yepyeni bir kalabalığı getirdi
Ama iyi yaptım, öyle değil mi?
Sayfa 126 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
''..Çok ilginç değil mi.? Güçsüz olan bir araya gelerek, asli olan mekanizmayı darmadağın ediyor.
Milli irade denilen şey, birkaç kanaat önderinin, kendi arkasına taktığı ve iradelerini kendisine tahvil etmiş olduğu kitleye, ne derse o'dur. Çünkü bu geniş kitle zaten, bir hayata irade koyamamış olan bireylerden oluşmaktadır.
Merhaba kitapsever dostlarım birbirinden güzel hikayeleri olan bir kitap okudum ve bu kitabı sizlerle paylaşmak istiyorum. Bazen gülümseten bazen ağlatan hayat hikayeleri var. Neye göre mutluluk şansını yakalıyoruz? Mutlu olmak elimizde mi? yoksa kader mecburi mutsuzluğa mı sürükler bizi? Bu kitabı okurken bu sorular aklıma geldi o kadar farklı hayatlar var ki kimisi iyi, kimisi kötü, kimisi mutlu, kimisi mutsuz ama bu bir tercih meselesi değil gibi, Örneğin Coğrafya kaderdir derler ya bazı yerlerde ne kadar çabalarsan çabala mutluluğun ucundan yakalayamıyorsun. Bazen de bir bakmışsın mutluluk kapını çalmış.
Kitapta okuduğum bazı hikayelerdeki duygu durumumu sizlerle paylaşıyorum.
Deniz Kızı: Sıcacık bir aşk hikayesi Deniz, kum, güneş, içimi ısıttı.
Martılar: Ayrılık... İçime hüzün çöktü. Bu nasıl bir ayrılık
Mor Çiçekli Orkide: Toksit ilişki havası aldım. Hani ne senle ne de sensiz gibi...
Aşkını Bana Anlat: Dostluğun en güzel hali. Var olduğunu bilmek bile güç veriyor
Üç Yıl Önce: Şiddet mağduru masum bir kadının savaşı. Hem kazanan hem kaybeden.
Bende saklı kalsın: Bu hikaye beni çok üzdü birini severken Onun başka birini sevdiğini öğrenmek çok yıkıcı bir duygu.
Saklı Bahçe: Bazı insanlar hayatımızdan Keşke hiç gitmese deriz ya öyle bir hikayeydi.
Sevgili 
Yağmur Boz bu muhteşem kitabı bana önerdiğin için çok teşekkür ederim
Mali Hegemonya, Para, Faiz, Borçlanma
İki kişi bekliyorlar. Birisi İmam-ı Azam, diğeri arkadaşı. Hava sıcak güneş de tepede değil herhâlde birazcık hareket etmiş batmaya doğru. “Burada, güneşin alnında durmayalım” diyor, İmam-ı Azam'ın arkadaşı. “Şu evin gölgesinde bekleyelim daha rahat ederiz” diyor. İmam-ı Azam “hayır” diyor. “Burada kalacağız, burada bekleyeceğiz”. “Çünkü”
Kendinizi tüm kederlerin içinden bir kahraman gibi galip çıkarken hayal etmek çok güzel ama bunları gerçekten yaşamak pek de hoş değil, öyle değil mi?
Sayfa 45
-"Eee öyle tabi , çekip gitmek çok kolay."
+Değil ! zor olan çekip gitmek,
Yeni bir düzen kurmak, Tek başına ayakta durmak,
Kalmak kolay! Hele buna fedakarlık demek daha da kolay.
Zor olandır çekip gitmek, sordun mu hiç kendine?
Kalmak kadar gitmeye de cesaretim var mı?