“Yani... beni rahat bir kız sanmayın. Sizinle çok güzel sohbet ettik. Ben... şu benimle ilgili sözlerinizden biraz ürksem de... hoşlandığımı gizleyecek değilim. Moralimi biraz olsun yerine getirdiniz. Belki de sırf bunun için öyle konuştunuz.”
“Kendini gerçekten çirkin mi görüyorsun?”
“Çirkin olmadığımı biliyorum. Ama ne annem ne de ablam kadar güzelim...”
Genç adam gülümsedi. “Bu hangi kişinin gözüyle baktığınla alakalı bir şey...” dedi duru bir tonla.
Telefon çalıyor; bilinmeyen numara. Açıyorum, pardon numaranız çıkmadı, diyorum.
- Hayır, diyor ses, çıktı!
- Evet, diyorum sese, çıktı!
Rahatlıyorum, demek ki bilinen numara, numara yok!
- Sen misin? diye soruyor ses.
- Benim, diyorum. Peki ya sen, sen misin?
- Benim, diyor ses.
Ortak bir yön bulmanın rahatlığına kavuşuyoruz; ikimiz de
Yununlılar garson çağırmak için el çırpıyormuş, Türkiye'de öyle yapsak bizim garsonlar alkışladığımızı sanıp teşekkür ederler, dedi Ali. Kendine gelmiş olmalıydı. Devam etti: Temel, rüyasında hesabı ödemediği iddia edildiği için garsonlardan dayak yemek üzereymiş. Uyanmış. İyi ki de uyandım yoksa gerçekten hatırlamıyorum ödedim mi, ödemedim mi?
Sayfa 183Kitabı okudu
Nevruz Türklerin Ergenekon'dan Çıkış Bayramıdır.
Bu yazıyı okumaya başladığınızda Bölücüler yine o tehdit dolu Nevruz kutlamalarından birini gerçekleştirmiş olacaklar. Bu yılı "çözüm Nevruzu" ilan ettiler. Muhtemelen yaktıkları nefret ateşinin üzerinden "Öcalan'a özgürlük" sloganlarıyla atlayarak "ayaklanma"