Ölüm
Ölüm korkunuz, kral, elini önündeki çobanın omzuna gururla koyduğunda çobanın titremesinden başka bir şey değildir. Çoban öyle titrerken bir yandan da kralın nişanını taşıyacağı için mutlu değil midir? Yine de titrediğini bilmiyor mudur?
"Öyle insanlar da vardır ya, sahip oldukları hayatı bir anda geride bırakıp yeni bir yaşama adım atan insanlar. Vardıkları yerde mutluluğu yakalayabiliyorlar mıdır acaba?"
Sayfa 35Kitabı okuyor
Aslında ettiğimiz duaları dışarıda kabul eden başka bir "Mutlak" yok.
Zaten azıcık kafanızı çalıştırırsanız, bir O, birde sen şeklinde bunun ikilik ve şirk olduğunu görebilirsiniz.
Çünkü ortaya iki ayrı varlık çıkmış oluyor.
Senin haddin midir ki O'nun varlığına karşı birde senin varlığın bulunmuş olsun?
Öyle bir şeyi ancak olsa olsa ancak nefs firavunu düşünebilir ki, ayetlerde bahsedilen firavun'un 5. boyut arka plan manası budur.
(Bu noktada teklif edilen şey; 'hiçlik'tir)
Dualar ancak O'ndan bedeninize üflenmiş ruhun içinde bulunan Halik esması ile oluşabilir kabul olabilir.
Bu tıpkı "inanıyorsanız öyleyse üstünsünüz" ayetinde ki gibi, eğer suyun üzerinde yürüyeceğine yeterli derecede inanıyorsa bunu gerçekleştirebilenler gibi...
- Siz kadınların çalışmalarını doğru buluyor musunuz?
- Yerine, adamına göre.
- İşte benim yerimde bulunan bir kadın çalışmalı mıdır?
- Bilmem ki, çalışmaktan ne anlıyorsunuz? Bence kimse boş oturmamalıdır.
- Yok, öyle çalışmak değil. Böyle dairelerde, erkekler gibi çalışmak...
- Geçineceği yoksa aç duramaz ya!
- Aç duramaz ama o kadının başka vazifeleri yok mudur?
- Çalışmakla kadınlıktan çıkmıyor ya. Gene kadınlığını eder!..
- Çıkmaz olur mu? Bir daha o kadın evine, salonuna nasıl bakar? İster istemez çocuk doğurmaktan kaçar...
- Ben kadın olsam kendi ekmeğimi kendim kazanmak ve gönlümün istediği zaman istediğim erkekle yaşamak yolunu tutardım!
- Kadın değilsiniz de onun için böyle düşünüyorsunuz. Kadınlar idare olunmaktan hoşlanırlar. Kadın çalışır, çalışmaz değil ama idareyi düşünmek kadınlara ağır gelir. Her zaman kendilerini idare edecek bir erkek ararlar.
Sayfa 110Kitabı okudu
Bu sabah... Bir süre öncesi...
"Sabahın köründe dışarı çıkmışsınız, kimsecikler yok...
Yalnızca kediler ve köpekler var...
Sokakta bir kedi size doğru bakıyor, öyle şaşkın öyle tuhaf bakıyor...
Süzüyor sizi, bu da nedir, ne biçim bir şeydir, güvenli midir, tehlikelidir midir...
Uzun uzun bakıyor size... Çok dikkatli, her an harekete geçmeye hazır...
Ben de bir an duraksıyorum. O kediler gibi izliyorum onları...
Bakışıyoruz uzun bir süre... Anlamaya çalışıyoruz birbirimizi...
Sonra içimden bir kahkaha patlıyor, içinde bulunduğumuz duruma...
Sonra yine gülüyorum, gülümsüyorum...
Uzun sürse ya bu diyorum...
Zira fazla hüzün var, fazla acı var...
Devamında ise... hayatın güzelliklerini hatırlatan hep böyle şeyler olsa ya diyorum..."
(Jack Brighty)
“Biz insanlar gerçekten de tuhaf yaratıklarız.Öyle görkemli düşler kurar,öyle yapıtlar ortaya koyarız ki,görenler hayran kalır.Ama bazen de öyle kaypaklaşır,öyle aceleci davranırız ki,o güzellikleri yaratanlarla bu kolaycı tavrı benimseyenler aynı insanlar mıdır,anlamak zorlaşır.”
Sayfa 50Kitabı okuyor
Sen işin sonunda hastalanıp yaşlananlardan, bedenleri kuruyup hayalete dönüşenlerden, daha yaşarken ölümü andıranlardan olmadın. Onların ölümü bir çöküş sürecinin sona ermesidir. Bir yıkıntının ölmesi bir kurtuluş, ölümün ölümü değil midir? Sense capcanlıyken toparlanıp gittin. Genç, diri, sağlıklıyken. Senin ölümün yaşamın ölümü oldu. Yine de bunun tam tersini simgelediğini düşünmekten hoşlanıyorum: ölümün yaşamını. İntihar ettikten sonra nasıl varolduğunu kendime açıklayamıyorum, ama ölümün öyle kabul edilemeyecek bir şey ki çılgınca düşünceler doğuruyor: İnsan senin ölümsüzlüğüne inanacak oluyor.
Piraye...
Özgürlüğün sesi, Anadolu'daki kadınların sesi Piraye...
Arkadaşımdan tavsiye üzerine okudum. İlk sayfadan itibaren elimden bırakamadım desem yeridir. Sürükleyiciliği sanırım konusu ve içtenliğinden ötürü aldı götürdü.
Canan Tan ilk defa okudum, sanıyorum ki son olmayacak.
Kitabın konusundan bahsedecek olursam İstanbul'da büyüyüp
Her zaman öyle değil midir? Mutsuz olduğumuz
zamanlar başkalarının mutsuzluğunu daha bir derinden duyarız.
İnsanın bildikleri söyleyebildikleri midir?yoksa bilmek feryat mıdır,bilmek söze mi dökülür göze mi,gözden mi dökülür, bu dökülenler nerededir, birikir mi,kurur mu?
Sayfa 59Kitabı okuyor
Ama bu çok zor değil mi? Yani gerçeği saptamak. Genellikle insan bir şeye bakarken bir başkasını göremez. Ve genellikle bakılan yanlış nesnedir, bu yalnızca
bir rastlantı mıdır, yoksa özellikle mi oraya bakmanız istenir, bunları söylemek de zordur. İllüzyonistler buna yanılsama, göz aldanması derler. Çok zekice numaraları olabiliyor, değil mi? Doğrusu şapkadan nasıl olup da balık çıkardıklarını da hiçbir zaman anlayamamışımdır, sonuçta akvaryum katlanabilir bir şey değil, öyle değil mi?
