"Ya sana söz verirsem,"
"Bunun bir daha yaşanmayacağına dair söz verirsem?"
"Biz güvensiziz Dylan, ikimiz de öyleyiz. Sadece sana değil kendime de güvenmiyorum. Bizim aramızdaki sevgi mi, sevgi miydi?"
"Sevgi insanlara bunu yapmaz." dedim bileğimi gösterip. Ellerimle kollarına dokundum, yerini biliyormuş gibi göğsünün altındaki sadece varlığımı hissettiğim izlere dokundum. "Sevgi insana bunu yaptırmaz."
Sayfa 357 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Hayatta kalmak, düştüğümüz dikenli bahçede kanayarak dolaşmak değil mi zaten? Sonunda öleceğini bilerek yaşamaya çalışan bütün faniler, aynı tekinsiz yolu adımlıyor. Neye elimizi atsak yetim, neye dokunsak tedirgin, ne yapsak eksiğiz. Hepimiz öyleyiz. Bize vaat edilmiş bir yarın yok , ruhumuzda kelebek sancıları kanat çırpıyor. Fakat buradaysak gücümüzü ve neşemizi toplayıp yaşayacağız. Düşe kalka güle ağlaya , şefkatimizi kendimizden, merhametimizi birbirimizden sakınmadan sevaplarımız günahlarımız ve elbette hatalarımızla. Coşkuyla. Hem dünyada kalıp hem hayattan kaçamayız. Bunu kendimize yapamayız.
Sayfa 309Kitabı okudu
... Okuduğunu anlamada dünya sonlarındayız. Anlamıyoruz, öyleyiz.
Daha dünkü yazarımız Peyami Safa’nın kitaplarının altında sözlük var, sözlük! Bu bir utançtır. Karalayasım geliyor. Arapça, Farsça, Latince, Fransızca ve son dönemde İngilizce'den (dilimize taşınmış) sözcüklerimiz var ve bu bir fakirleşme değil, zenginleşme. Nutuk okuyamıyorsun orijinalinden, Refik Halid Karay okuyamıyorsun, Necip Fazıl Kısakürek kezâ.
Günler beş kelime: günaydın, görüşürüz, aynen, kaça, tamam.
İkinci dil öğrenmekten filân bahsediliyor da önce birinci dili mi öğrensek? Çeviri kitaplardan ve sığ kelime dağarcığı ile yazılmış yakın dönem romancıklarından uzak durun. Açın, kendi dilinizi okuyun.
Bazıları şeytan görmüş gibi bakıyor bin yıllık kelimeye. “muzaffer, misal, hasret” gibi kelimeler bunlar. Yoksa felsefe terminolojisinden bahsetmiyorum, tinler, erekler… Akıl almıyor. “Bahsi değiştirelim,” diyorsun, bön bön bakıyor yüzüne. Biz mi yaşlandık, ne yaptık? Bunu yapanlardan bazıları öğretmen… Çocuklarımız bunlara emânet. Dil bilmeyen ne bilir, ne öğretir?
Sayfa 155 - İz Bırakan Kalemler (İBK) Yayınevi, 1. Baskı, Ekim 2023Kitabı okudu
Neredeyse otuz yaşındayım ama bazen hâlâ anne babasının onayını bekleyen çocuklar gibi hissediyorum kendimi.”
Omuz silkerek, “Sanırım hepimiz öyleyiz,” dedim. “Zaten yetişkinlikte yaşadığın büyük aydınlanma bu değil mi?”
Başıyla onayladı. “Yetişkin olduğunda kendini hiç de yetişkin gibi hissetmiyor oluyorsun.”
Öyleyiz...
Herkes kim?
İnsanlar değil mi?
Bu insanlar fazileti hep başkasında sevenler, fazileti işleyecekleri zaman değil, konuşacakları zaman sevenler değil midirler?
"Ama hayatta kalmak, düştüğümüz dikenli bahçede kanayarak dolaşmak değil mi zaten? Sonunda öleceğini bilerek yaşamaya çalışan bütün faniler, aynı tekinsiz yolu adımlıyor.
Neye elimizi atsak yetim, neye dokunsak tedirgin, ne yapsak eksiğiz. Hepimiz öyleyiz..
Hayat hata yapmaktan korkmak için çok kısa.."
"Ama hayatta kalmak, düştüğümüz dikenli bahçede kanayarak dolaşmak değil mi zaten? Sonunda öleceğini bilerek yaşamaya çalışan bütün faniler, aynı tekinsiz yolu adımlıyor. Neye elimizi atsak yetim, neye dokunsak tedirgin, ne yapsak eksiğiz. Hepimiz öyleyiz."
Sayfa 309Kitabı okudu
Mucizevi can...
Evet kitapta böyle hitap ediliyor bize . Öncelikle bundan hoşlanarak başladım okumaya. Çünkü evet ben bir mucizeyim,sen de öylesin. Hepimiz öyleyiz .Doğmadan milyonlarca sperm içinden 1.oluyoruz .Bu bir mucize değil mi ?
Kitap çok ilginç, çünkü bölüm başlarında karekodlar var ve onları okutarak çalışmalar yapılıyor ,gerçekten hissederek yaptım bu çalışmaları, rahatlattı beni bu kadarı bile ..
Öyle bir çırpıda okunup kenara atılacak bir kitap değil bu,ara ara bakacagima eminim.
Çok guzel alıntılar ve hikayeler var aralarda .
Bilmiyorum ben 2 günde gerçekten farklı bir yolculuğa çıkmış gibi hissettim kendimi .Umarım devam ederim bu yolda ,katkı olacağına eminim çünkü..
#recepozer 
Recep Özer
Ama hayatta kalmak, düştüğümüz dikenli bahçede kanayarak dolaşmak değil mi zaten? Sonunda öleceğini bilerek yaşamaya çalışan bütün faniler, aynı tekinsiz yolu adımlıyor. Neye elimizi atsak yetim, neye dokunsak tedirgin, ne yapsak eksiğiz. Hepimiz öyleyiz. Bize vaat edilmiş bir yarın yok, ruhumuzda kelebek sancıları kanat çırpıyor. Fakat buradaysak, gücümüzü ve neşemizi toplayıp yaşayacağız. Düşe kalka, güle ağlaya, şefkatimizi kendimizden, merhametimizi birbirimizden sakınmadan, sevaplarımız, günahlarımız ve elbet hatalarımızla. Coşkuyla. Hem dünyada kalıp hem de hayattan kaçamayız. Bunu kendimize yapamayız.
Sayfa 309Kitabı okudu
Temmuz - Kitaplarımız
Dönem bitmişti, babamın tüm ısrarlarına rağmen Ankara'da
kalmıştım. Türkan Teyzeler bütün yazı Antalya'da geçireceklermiş, ev boşmuş, bir gün gidip Suna'yla arda kalacak, resimlere bakacaktık.
Işık lstanbul'da avukatlık yapıyormuş. "Aramızda her şey
aynen bildiğin gibi devam etti" diye anlattı Suna. Tam okumayı
Sayfa 123 - İletişim
İçindeki Dehşet Verici Atmosfer Bambaşka
Bugün bir haftadır özümseyerek okuduğum 
Elias Canetti'nin 
Körleşme'sinden bahsedeceğim. Edebiyatçılar sürekli bana kitap özümsenmek için okunur hızlı okumanın, bir çırpıda bitirmenin faydası yok diyor. Lakin kişiden kişiye değişir bu durum.
İncelememe geçmeden önce bir teşekkür konuşması ardından yazar hakkında biraz bahsedeceğim.
O birilerinden biri neden biz olmayalım
Pek çoğumuz öyleyiz değil mi? İslam için bir şeyler yapılması gerektiğini görsek, duysak üç maymunu oynarız, vicdanımiza da şunu deriz birileri nasıl olsa yapar. Gayret edip bir şeyler yapmayı, yapılması gerekeni yapmayj, ödenmesi gereken bedeli ödemeyi basklarina havale ederiz. İslam'ın sancağı bize uzatılır biz ilgisizce yere bırakırız .(birileri nasıl olsa yapar diyerek.)
