Ne vakit hoşumuza gitmeyen şeyler olsa, kendimizi avuturuz: Bu yolu ben seçtim, yapacak bir şey yoktu, hayırlısı böyleymiş. Ne tuhaf. 
Yerdeniz Büyücüsü 'nü hatırlayın: "Bütün hayatımızı, aslında yapmaktan başka çaremiz olmayan şeyleri rızamızla seçmeyi öğrenmekle geçiriyoruz." Her daim bir çare vardır sevgili okur. Dün de geç değildi, bugün
Içine doğmuştu sanki gideceği... Çeşmeleri koyverdim:(
"Doğduğu gün, annesi herkesten önce ilk onun kucağına verdi kardeşi Eyüp'ü...
"Bak" dedi. "Görüyor musun ne kadar küçük? Ben annesiysem, sen de ikinci annesisin bu bebeğin."
O zaman bir köşede öksüz bırakmaya mecbur edildiği oyuncak bebeklerin hepsi gözünden düştü . Artık gerçek bir bebeği vardı.
Anne olacaktı! Sevgiyle sarıldı kardeşine.
Onu herkesten daha fazla sevdi.."
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Hafifçe başını salladı.
“Evet, öyle yaptın” dedi. “Sen söndürdün. Yerde su vardı, bir de kova.” Kütüphaneci bunu inkâr etmedi. “Kitapların bu kadar kolay alev alacağını sanmazdım. Yoksa bir parça gazete mi aldılar veya katalog ya da eski bir dosya? Belli ki yanıcı bir şey almışlardı. Bütün o duman, korkunçtu. İçeri girdiğim anda boğulur gibi
