Değdi..
Kızabilirsin. Kızacaksındır da muhtemelen.
Sen hayatta kal diye, yaşamını aldım senden. Hayatta kalan fakat yaşamayan bir ölüye çevirdim seni. Acımasızlıktı bu. Sana da kendime de acımadım. Çünkü karşımda bir cellat vardı ve ben o cellatla hayatının, hayatımızın pazarlığını yapmak zorunda kalmıştım.
Ne öleceğini söylesem giderdin ne de
Oğuz Atay
“Kimse dinlemiyorsa beni -ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- günlük tutmaktan başka çare kalmıyor. Canım insanlar! Sonunda, bana, bunu da yaptınız.” (Günlük) Oğuz Atay, 25 Nisan 1970 tarihinde günlüğüne bu cümleleri not düşmüştü. Hayatı boyunca anlaşılmayı beklemiş bir insanın çaresizliği içinde sitem etmişti insanlara ama hiç anlaşılamamıştı ve
Gazze Ölüyor!...
"Dua da bir ibadettir."
Gazze’de bebekler ölüyor…
Gazze’de anneler ölüyor…
Gazze’de soykırım kol geziyor…
Gazze ölüyor ve dünya seyrediyor.
Çareler tüketilmiş, çareler çaresizliğe dönüyor…
İslam ülkeleri suskun… Vicdanlar suskun…
İnsanlık suskun…
Gazze’de çare başka yollarla bulunmalıydı, buna inanıyorum. O başka yolların neler
Her insanda bir alem vardır. Her alemin arşı ve ferşi, arzı ve seması vardir. Döner durur devranı vardır. Günü aydın eden bir güneş, geceyi mehtap eden bir ay vardır. Kalbin göğünde parlar yıldızlar vardır. Gönlün zemininde açar özge güller vardır. Ruhun tahtında oturur sultanlar vardır. Şaha geda bendeler vardr. Nizamı tesis eden vezirler vardır. Ordu olur yiğitleri vardır. Dua ile yol bulur erleri vardır.
Ahmed Pak
