"Bir kadının kalbi savaş alanına dönmüş bir yayla gibidir; ağaçların kökleri yerinden çıktıktan, çimler yandıktan, kayalar kanla kırmızılaştıktan ve yeryüzüne kemik ve kafatası ekildikten sonra bile sanki hiçbir şey olmamışçasına, bahar ve güzün kendinlerine özgü aralıklarla gelip işlerine devam edebilmeleri için, durgun ve sakindir."