Çok güzeldi. İçinde 5 farklı hikâye mevcut. Okurken hepsine ayrı ayrı bayıldım. İlk hikâyede iki iyiliğin doğurduğu güzellikleri görebiliyorduk ama insanoğluna yaranamazsınız. 2. hikâye de ise sevginin, aşkın her zamanda iyimser olmadığını bazen çok gaddar olduğunu ve büyük fedakarlıklar gerektirdiğini hissettirdi. 3. hikâye ise bencil devin yaptığının farkına varması, bencillik anlamsız bir davranıştır. Bahçenize getirmez güzel mevsimleri, tıpkı kalbin soğuması gibi. Dev hatasını fark etti ve düzeldi. Bahçesinde tekrar güller açtı, çocuklar sayesinde. Sonu çok güzeldi. 4. hikâye de ise değirmencinin sahte "dostluğu" vardı. Okurken değirmencinin bir el arabası için bir insanı dostumsun diye diye bir ton işini yaptırması, bu tarz şeyleri illâki görüyoruz. Dost bencil davranmaz ama karşısındakini de kullanmaz. Değirmenci gibi "dostlarınız" varsa...
Allah kolaylık versin. 5. ve son hikâye de ise, kibir hiç iyi bir şey değildir. Bencil, egoist, muhteşem roket. Ne yazık ki onun "muhteşem roket" oluşunu kimse göremezken, kendi benliğini herkese göstermiş oldu.