ELLERİ VAR ÖZGÜRLÜĞÜN
Köpürerek koşuyordu atlarımız
Durgun denize doğru.
Bu uçuş, güvercindeki,
Özgürlük sevinci mi ne!
. . Sözcükler , Jean Paul Sartre . .
HER ŞİİRİN SONU
Sensin kum tanesini, bir, bir daha bölen,
Böldükçe büyüyen yitiren yalnızlığı.
Sayfa 61Kitabı okudu
Üçüzler
Gitme gün yüzlüm, seni çelmesin yol!
Kargısız, tek, türlü kitapla tutsak,
İçte bitsin başlamadan çöküntü!
Sayfa 51Kitabı okudu
Sizinle acıkıyorum, susuyorum;
Siz mi yazdınız bütün kitapları?
Sayfa 49Kitabı okudu
Gece Gündüz
Bakıyorum, ne yeteri kadar ağacım,
Ne çakalım, ne insanım yeteri kadar.
Türlü giysilerle çıplağım, üşüyorum.
Sayfa 41Kitabı okudu
"Neyi, neden sonra?" diye düşünüyoruz; ölünür ölülerle ve dipdiri dirilerle! Bu hep böyle sürüp gider, korkulur aşktan ve şiirden, soysuz hastalıklar belirir bekleyişin dalında.
Sayfa 31Kitabı okudu