Benim özgürlük alanımı görebiliyorsunuz diye, orada at koşturabileceğinizi size düşündüren nedir ?
Bugün kırlangıca yol göründü. Güneşle birlikte yavaş yavaş kanatlandı. Gagasını açmadan avlanmayı öğrendi. Sessizleşti, düşündü ve havalandı. Diyarlar geçti durmak bilmedi. Kırlangıç umutsuzluk nedir bilmedi. Sakince kalbinin pusulasını takip etti. Pusulası bozuldu güneşini bekledi. Duraksadı, gördü ve devam etti. Kuş bakışı izledi; denizi, toprağı, bulutu. Yaşamın sırrını fısıldadı buluta. Neydi bu sır, nasıl biliyordu kırlangıç? Bulut hak etmiş miydi? Artık bu bir sır mıydı? Dayanamadı bulut gözyaşlarını akıttı denize ve toprağa. Gözyaşlarıyla birlikte sır da döküldü yeryüzüne. Varlık buna hazır mıydı? Kırlangıç pişman oldu. Yoruldu, gözlerini kapattı ve süzüldü. Artık sır yoktu ağır bir gerçek vardı. Nereye gidecekti kırlangıç bu suçlulukla. Zihnini zorladı. Gözlerini açtı ve tek dostu onu yalnız bırakmadı. Güneş bulutun gözyaşları arasından gülümsedi. Tek bir diyâr kalmıştı ve kanatlar da oraya yöneldi. Gökkuşağı. Kırlangıç son gücünü topladı. Kanatlarını gerdi. Yeni diyara bakışlarını dikti. Uçtu, uçtu daha da uçtu. Çok yoruldu bitkin düştü. Sadece dinlenmek istedi. Tek çare olarak alçaldı. Bastı toprağa. Ağır gerçekle sulanmış toprağa. Canı yandı tekrar kanatlarını açtı. Dostuna gitmek istedi, olmadı. Fakat bir anda değişti her şey. Kırlangıç hafifledi, canı yanmıyordu. Göz kapaklarını kapattı ve açtı. Kendini gördü. Topraktaydı. Biraz sonra anladı. Yaşamın sırrındaki acı gerçek ruh ile bedeni ayırmıştı birbirinden. Artık yorgunluk yoktu. Gökkuşağına kavuşmak; dostuna ulaşmak vardı.
Yalnızca özgürlük vardı.
"Baktın, anlayışsızlık saçılmış sokaklara ve özgürlük naraları, ahmakların irin dolu zihninde, hissiz bir yerde takılı kalmış... etin ve kemiğinle iğren bu insanlardan. Bu insanlar ki, lanetliler sanki, vicdanları yok, merhametleri yok, insanlıktan nasipleri yok! Sürülmüşler gibi sokaklara, birazdan başlayacak dehşetin ana hatlarına... Doğru yanlış nedir anlamaya çalış, çalış seni büyüten bu yerin doğru yer olup olmadığını, çalış nefretin seni soldurmasına engel olmak için..."
D.p zindan
Tanrı ve İnsanlık, davasını hiçbir şey üzerine kurmaz; yani kendinden başka hiçbir şey üzerine. Keza ben de, tıpkı Tanrı gibi, kendi davamı Kendim üzerine kuruyorum, çünkü Ben diğer herkes için bir hiçim, çünkü Ben kendim için her şeyim, çünkü Ben kendim için biriciğim.
Eğer Tanrı ve İnsanlık, sizin ısrarla ileri sürdüğünüz gibi, kendileri için her şeyin içinde her şey olmaya yetecek bir içeriğe sahipse, Ben de bundan daha az bir içeriğe sahip olmadığımı, kendi "boşluğumdan" yakınmayacağımı duyumsuyorum. Ben boşluk anlamında bir Hiç değilim, Ben yaratıcı bir Hiçim ve bir yaratıcı olarak bu Hiçten, her şeyi kendim yaratıyorum.
O halde tamamen Bana ait olmayan davalar defolsun gitsin başımdan! Siz davamın en azından "iyi bir dava" olması gerektiğini düşünüyorsunuz değil mi? İyi nedir, kötü nedir? Benim meselem, Ben Kendimim ve Ben de ne iyiyim ne de kötü ... Her ikisinin de Benim için bir anlamı yoktur.
Tanrısal şeyler Tanrı'nın meselesidir; insani şeyler ise insanın ... Benim meselem, ne tanrısaldır ne insani; hakikat, iyilik, adalet, özgürlük vs. de değildir, sadece ve sadece Benim olandır ve genel olmayıp, tıpkı benim biricik olduğum gibi, o da biriciktir. Benim için Benden daha önemlisi yoktur!
Acı veren, kaçınılmaz, bütün savaşları sona erdirecek bir savaş, demokrasi için bir savaş, özgürlük için bir savaş, barışçıl savaş. Bazen savaş gereklidir. Bazen savaş doğrudur.
Ama parçalanmışlara ve ölülere, yaralı ve sakat kalmış olanlara, havaya uçmuş ve şarapnellerle yaralanmışlara, kararan zihinlere, hiçbir gözyaşının dilemeyeceğim kadar korkunç azaplara tanıklık etmiş gözlere, savaşın ölü dilinin kendisini zaman içerisinde tekrarlamasının pek bir anlamı yoktur. Hiçbir şey diyemeyen cesetler son sözü söyler.
Nedir o? Son söz nedir?
Hayır. Bundan böyle savaşa hayır.
Sayfa 223
Sizler, tüm umutları kesilmiş insanlarsınız! Sizler, dört duvar arasına mahkûm olmuş insanlarsınız! Sizler... sizler, dışarıda ve içeride hiçbir işe yaramaz, dünyaya yalnızca gün saymaya gelmiş zavallı insanlarsınız! İşte buraya bir silah koyuyorum, işte umutlarınız ve yaşamınızı kısıtlayacak, birinizi daha hayattan silebilecek gerçeklik; bunu
Özgürlük Nedir? D.D
Bu dünyada kötü işler yapan, çoğu iyi işlerden mahrum kalır, tam terside mümkün o halde özgürlük neydi? Özgürlük seçtiğin yolda yürümektir yalnızca.
istiklâl nedir bilmedi
özgürlük nedir görmedi
yaşamak nedir tatmadı
Ülke nüfusunun en yaratıcı, en dahi, en yetenekli nüfusu yüzde 2 civarındadır. Ülkenin ana yaratıcı zenginliğini bu nüfus oluşturur. Bu nüfusu ülkede tutmanın, kaçmasını önlemenin ve ülkenin bilim teknoloji ve düşünce hayatına büyük katkılarda bulunmasının yolu, özgürlük, iktidarların ve devletin dostluğu, yol açıcılığı, olanak yaratıcılığıdır. Bunların önündeki tüm engeller yıkılmadan, bilimin de ül kemize katkısı ve evrensel üretkenliği sağlanamaz.
Orhan Bursalı - Bilim Politikası Nedir?
Sayfa 207Kitabı okudu
D.D
Kendimi mutlu ve özgür hissetmediğim yerlerde kalmak istemem,özgürlük nedir diye soracak olursanız şeytana itaat edenlerin yolundan gitmemek derim.
Ben şahidim. dünyaya gönderilme amacım budur benim. Bu topraklarda ne yaşandıysa gördüm, işittim. hissettim. Vatan nedir, kimindir, öğrendim. Vatan, gölgesinde soluklanamayacağı ağaçlar dikenindir. Özgürlük şarkıları söyleyenin, sevgisini nakış nakış işleyenindir.
Özgürlük
Istırabımızı sanatımıza gömelim. Sanat bizim için ekmek parası değil, sanat bizim için bir ustalık meselesi değil, sanat bizim için... sanat bizim için nedir albayım?
Asıl aradığın nedir?
Özgürlük. Hiçbir şey istememek, hiçbir şey beklememek. Hiçbir şeye bağlı olmamak.