Bencillik, kendini sevmeyle değil, tam tersi ile aynı anlama gelir. Bencillik, oburluğun bir türüdür. Bütün oburlar gibi bu da “doymakbilmezsizlik” niteliği içerir, bunun sonucu olarak da hiçbir zaman gerçek bir doyuma ulaşmak söz konusu olmaz. Oburluk, kişiyi, hiçbir zaman doyuma ulaşmaksızın bir gereksinimi doyurmak üzere sonu gelmez çabalar içinde tüketen dipsiz bir kuyudur.