“Parmaklarımın ucunda yazılmamış şiirlerle dolaşıp duruyorum. Hiçbir şey bir şiirin yazılmamış hali kadar güzel değildir, bilirsin…”
Sayfa 150Kitabı okudu
Kendinin kendine yakınlığı zımnında hep bir mesafeyi barındırır, böylece tamamlanmamışlık, hitama ermemişlik olarak kend'oluş bir yolalma, bir ara-yış'tır.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Şarkılarında benden mi söz ediyormuş?
Başka hiçbir kadına şiir söylemiyor artık.
Peki bu adam... adımı da söylüyor mu şarkılarında?
Hayır ama onu dinleyenler sizden söz ettiğini biliyorlar.
Benden mi? Ama ne hakla benden söz ediyor ki?
Tanrı güzelliği size vermiş kontes,
Ama başkalarının gözleri için.
Peki ne diyor bu ozan?
Tüm ozanların söylediğini: Güzel olduğunuzu ve sizi sevdiğini.
Sizin o uzak yıldız olduğunuzu
Ve umutsuz bir aşkla sizin için eriyip bittiğini..
Vazgeçmek zorunda bırakılan herkes er ya da geç vazgeçer. Sevmediğinden değil, belki de sadece yorulduğundan ve tahammülsüzleştiğinden.En güzel ayrılma biçimi edebini yitirmeden ayrılmaktır.
Sayfa 132Kitabı okudu
Kaybetmenin de bir huzuru var. Günü geldiğinde birileri diyecek ki; "Vay be...Helal olsun, biz kıymetini bilemedik, yolu açık olsun. Ne güzel bir insan; hem dürüst hem de adil.Geldi aslanlar gibi, gitti aslanlar gibi!"
Sayfa 144Kitabı okudu
Beraberimizde götürebildiğimiz tek şey ise sonsuza kadar bizimle birlikte kalacak olan, tercihler olacak. İyilik ve kötülük arasında, adalet ve zulüm arasında, merhamet ve zalimlik arasında, cömertlik ve cimrilik arasında, bilgi ve cahillik arasında, yalan ve doğru arasında, (...) üzmek ve sevindirmek arasında, iman etmek ve inkar etmek arasında, yapacağımız tercihler....
İşte bizi sonsuza kadar güzel ya da sonsuza kadar çirkin yapacak olan budur.
Sayfa 107
