HARFLER VE NOTALAR VE HASAN
Çok sevdiğiniz dostlarınız olur da onlarla konuşmaya doyamaz saatlerce sohbet edip akan zamanın farkında bile olmazsınız. Konu konuyu açar durur, kahveler biter çaylar doldurulur... İşte öyle habersiz bir dost Hasan Ali benim için. Anlattıklarını dinlemeye doyamadığım, sohbetinin tadı hep damağımda kalan bir dost. Öyle ki zaman zaman şu cümleyi
Ana karakterimizin anlatımıyla başlıyor her şey. Ankara bir eşi ve çocuğuyla yaşayan yazarımız, Arabistanda tır şoförlüğü yaparken ayağını kaybeden babasının protez ayak bakması için Ankara'ya gelmesiyle olaylar gelişir.
Anlatan aslında ana karakterimiz olsa da anlatılan ve yaşanılan hep başka kişidir. Babasını anlatır hep yazarımız. O'nun gençliğini, yaşadıklarını, ayağını kaybedişini ve köydeki hal ve tavırlarını anlatıyor.
Aziz amcanın bir tır sevdası var, bir de küçük oğlunu kaybedişi cenazesine katılmayışı içinde ukde kalmıştır. Hayatının son anlarında, ecel atının göründüğü yerlerde dahi Suat'ı anmaktan ve cenazesine katılmamasını sürekli hatırlamaya, hatırlatmaya çalışmaktadır.
İnsan okuduğu bir kitapta, izlediği bir filmde, tanıdığı bir kişide kendinden bir şeyler bulunca herhalde daha çok bağlanıp daha çok seviyor.O yüzden her kitabın, her filmin, her insanın hitap ettiği şeyler hep farklıdır. Bazı kitaplar okurken boğazımda düğümlenmeye neden oluyor. İçinde yaşadığım beni derinden etkileyen bir şeyler buluyorum. Ölüm de bunlardan biri sanırım. Belki de en yakınımda hissettiğim için bu tarz okuduğum şeyler bana hep o eski hissimi hatırlatıyor. Okurken şey diyorum ‘biliyorum o an yaklaşıyor, yaklaşıyor ve olacak’. Bir kaç sene önce hissettiğim o şeyi okurken yeniden hissediyorum. Ölümün o gerçekliğinin farkına varıyorum. ve "Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır".
Bugün üç sene oldu baba. Özledim seni.
