Bir damla sevinç ararken
Bir nehir acı koyduk suların ellerine
Bir gün şu duvarlardan
Eski sıvalar gibi parça parça
Dağılıp dökülürkan korkular
Ne olur
Gülmeyi unutmayın çocuklar
Gülmeyi unutmayın ki
Coşkunuzda tükenmesin bahar
Bu yollar
Ben yürümesem de yürünecek
Biliyorum
O kapılardan girilecek
Acı bir kahkahaydı sessizlik
Aşktan mı kavgadan mı bilmem
Dışarıda bahar gecesi ve leylak
Dışarıda konuşmak yasak
Oysa çok boyutlu bir dergahta
Alabildiğine bağırmaktı susmak
Ve betonu toprak gibi avuçlayıp
Tohum tohum patlamaktı yaşamak
iyi ki silahlanmışız acılara karşı
Türküsüz çıkmamışız yollara
Kar yağıyar yaktığım ateşlere
içimde kül kalabalığı isyan
……………………………………………….
Beni anlatacak kadar
Kalabalık değil daha sokaklar
Yaşanmamış yıllarım mısın
Gezilmemiş yollarım mı bilmem
Bir türkü yanar dudaklarımda
Söyle desen söyleyemem..
Hayatın sırrını açıklamak için aşk gerek...
Bu dünyadaki en büyük sır insandır. İnsanın var oluş sırrını aşikâr etmek için aşk ateşine ihtiyaç vardır. İnsan tabiatının gizliliklerini ortaya çıkarmak için derin muhabbet ve yoğun özlem gerek, yani hayatın sırrını açıklamak için aşk gerek...
Sayfa 43Kitabı okuyor
Bugün hiç kimse sormasın beni
Hiç kimse aramasın
Rüzgârın kanatlarını kırabilirim
Şu anda
Dağlar salkımsaçak sokaklarda
Evler birer sığınak
Oysa başlarından tutup dağları
Birbirine çarpabilirim..
Özlem, her geçen gün daha da büyüdü ve ona artık göğün sonsuzluğunu aramaktan başka bir şey düşünemez oldu…
