Kendine en yetebilen insanın bile başka birine ihtiyaç duyduğu anlar vardır.
“Adaletsizliğin kendisi kötü değildir ama o adaleti uygulamak için seçilenlerin yaşattıkları kötülüktür.”
“Ne kadar da zor geçmişi kabullenip onu bir kenara bırakmak.”
Tezgahım
Aşk, firkatinde yâre yanmak demektir. Zülfü yâre dokunan meltem misali, ferahlik da hüzün de ondadır. Sükûtun dahi bir dil olduğu bu yolda, her nefes bir özlem, her dem bir umut…
"İhtiyaç icadın anasıdır," denir. Yoksulluğa ve sıkıntılara tahammül etmeyerek ihtiyaçlarımızın peşine düşünce icatlar gerçekleşir, kültürler oluşur ve ilerleme sağlanır. Japon askeri kanaatkardır ve kullanışlı makinelere özlem duymaz. Bedeninin çektiği çileye katlandığı için göklere çıkartılır. Dolayısıyla silahları geliştirilmemiştir ve esasen savaş stratejisinin temeli de eksik olunca bugünkü korkunç yenilgiye uğramış olduk. Bu durum sadece askerlerle sınırlı değildir. Japon ruhunun kendisi kanaatkarlık ruhu olmuştur. Değişim arzulanmaz, ilerleme arzulanmaz. Hep geçmişe dönül derin bir saygı ve hayranlık hissedilir ve nadiren ortaya çıkan ilerici ruh da bu kanaatkar tepki ruhunun bir darbesine maruz kalarak her seferinde geri çekilmek zorunda kalır.
Sayfa 128
Bazı geceler içine dayanılmaz bir sevgi, bir özlem düşüyor.
7/10 puan verdi
Nihayet Kral IV. Henri Fransa tahtına oturunca İspanya maceramız sona eriyor ve 17. yüzyıl Fransa’sına dönüp Paris sokaklarına uzanarak hız kesmeden serüvenimize devam ediyoruz. Her zaman olduğu gibi bu kitapta bir öncekinin finalinden devam ediyor. Ama bu kez aradan 20 yıl geçiyor. Fausta’nın hazinesinin peşine düşen Engizisyon yine ön planda. Kötülük, Louvre sarayında yeni karakterlerde vücut buluyor. Bu kitapta bizim için en büyük sürpriz elbette Pardayan’ın yolunun oğlu Jehan ile kesişmesiydi. Birbirlerinden habersiz atıldıkları maceraları okumak keyifliydi. Yine de yeni karakterlerle renklenmesine rağmen geçmişe özlem duyduğumuz bir devam kitabıydı.
Jehan’ın hayatı, düşünceleri, tavrı, tarzı hatta aşkı yaşama ritüeli o kadar babasına benziyordu ki, sanki ikinci kez aynı şeyleri okuyormuşuz hissi yaşadık. Geçtiğimiz kitapta bıraktığımız karakterlerin bir kısmının akıbetini öğrenemedik, bu kitapta da birçok şeyin ucu açık kaldı, bu da bizi rahatsız etti açıkçası. Diğer yandan seri bir bütün olarak keyifli ilerliyor ama üzülerek bu kitabı diğerlerine nazaran daha az sevdiğimi söylemeliyim.
Pardayan tanıştığımızda yirmi yaşındaydı ama yıllar ona bonkör davranmadı, o artık yaşlı bir şövalye. Pek mümkün görünmüyor ama dilerim bize erken veda etmez ve finali onunla yaparız. Geriye kaldı üç kitap. Bakalım bizi neler bekliyor. 
satir.arasindaki.kiz
