Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her
“Özlem nasıl bir şey” diye düşünüyordu??? “İnsan neyi özlüyor, başka bir insanı mı, yoksa onunla birlikte yaptığı şeyleri mi? O insan yerli yerinde duruyorsa, kendi hayatını sürdürüyorsa; özlemek onunla birlikte paylaşılan şeyleri özlemek mi?”
Özlemek için Nazım var...
Mavi için Edip...
Rakı için Can Yücel...
Sevda için Ahmed Arif...
Bazen özledim diyemezsin,
Nazım okuyorum dersin.
"Ben Edip okuyorum, sen ne yapıyorsun?"
bazen hayat yorar insanı...
şarkılar yorar
beklemek yorar
özlemek yorar
affetmek yorar
hoş görmek yorar
boş vermek bile yorar
ve insan susar
her şeye, herkese rağmen...
elinden gelen tek şeyi yapar;
bağıra bağıra susar."🌿
Aslında bir huzursuzluk, belki de eski kitaplarda yazıldığı gibi vahiy alamamış eski bir peygamber gibi hissediyor olmak, tütünden çıkan dumanın kalbime gelmesi gibi birşey sensizlik, aslına bakarsan bahar gibi birşeydin, gözlerin taze badem ağaçları gibi saçların üzerine yağmur yağmış buğday tarlası gibiydi, prag'da dolaşırken bunları hissediyor olmak ve seni hala özlemek...