Feci bir burukluk hissettirdi. Öyle çok kendime rastladım ki satırlarda, altlarını çizmeye güç bile bulamadım bazen. Onu çok iyi anlamak sırtımda bir yük oldu. Yazmak istemesi ama yeterli deneyimi olmadığı için yazamaması... Özellikle bu kısımda kendimi gördüm. Düşündüklerimi, kendime bile söyleyemediklerimi okudum bu kitapta. Tabii ben Esther kadar cesur değilim. Korkaklık belki de kötü bir şey değildir. Burada oluşumu korkaklığıma borçlu olduğumu gösterdi bana. Ah, Sylvia! Kim bilir neler hissettin, neler düşündün de yazdın bu kitabı...