İkisi de bu dünyanın ne kadar kötü olduğunu, sevenin sevilmediğini düşünüyorlardı. Sevilen de sevmiyordu. Seven ve sevilen de ayrılıyorlardı er geç, günün birinde… Acı duyan, acı veriyordu… En bahtsız olan da her zaman acı çeken değildi.
ne olurdu kokunun da fotoğrafı olsaydı
sesin fotoğrafı boşluğun fotoğrafın
parmak uçlarındaki karıncanın
ruhtaki üşümenin
ölüm kimseyi bu kadar yalnız bırakmazdı
‘hayat hem kısa hem de uzun. o kadar kısa ki başladı ve bitti işte. ya da o kadar uzun ki belki başka bir yerde, başka bir zamanda çok daha uzun birlikte oluruz.’