beton bahçedeki karakterlerin duygularının daha derin inceleneceğini düşünerek okumaya başlamıştım. bence 50 sayfa kadar daha uzun olup çocukların ölümler üzerine hissettikleri ve bazı davranışlarını yapma motivasyonları detaylandırılabilirdi. sanırım yazar bunu bizim öyküden anlayıp çıkarmamızı istiyor. genel olarak beklentimi karşıladı, çok akıcı bir anlatımı var. otoriter bir baba figürünün ve annenin ölümünden sonra 4 kardeşin cinsiyet rolleri karmaşası ve kimlik çatışması ile dış dünyadan izole yaşamaya çalışmalarını anlatıyor. devamındaki öyküleri sevemedim de kafam almadı diyebilirim. ama beton bahçe için kitap alınıp okunabilir.