Yine bir kitap bitti... Bu sefer ne diyeceğimi, nerden bașlayacağımı bilemiyorum. Kitabi elime alıp, bașlama faslı o kadar kolaydı ki, nerden bilebilirdim bu ani terkedilmiș hissini yașamayı... Keșke daha uzun sahifelere sahip olsaydı kitap, keșke Raif efendi ile tanıșabilseydim, bunu șuan o kadar çok istiyor, o kadar çok istiyorum ki, Raif efendi ne muazzam bir adam. Gerçekten, olanları hazmedemiyorum. Boğazımdan yıkıntı ile geçiyor, bu süre zarfında olanlar. Drama ile yakından boğuluyorum. Sabahattin Ali'nin çok okunmasına șașmamalı...
Kitabın ve yazarın edebi noktasına gelecek olursak, muhteșem demem kafidir. Bazı eski Türkçe kelimeleri okumak ve anlamlarını așağı bölümde görmek, oldukça huzur verici... Okunmalı dediğim yazarlar arasına girdi bu usta yazar... Ama tabii dayanabilecek iseniz, demekte bir sakınca olmaz, sanırım...
