Özür Dilemek

”Her hareketimizden önce bütün sonuçlarını tahmin etmeye çalışsak, bunları ciddi olarak düşünsek, önce kesin sonuçları, sonra olası sonuçları,sonra rastlantısal sonuçları, daha sonra da hayali sonuçları düşünmeye kalksak, kımıldayamayız bile, tek bir adım atamayız. Sözlerimizin hareketlerimizin iyi kötü sonuçları, kuşkusuz gelecekteki bütün günlerimize,hatta bizim bu sonuçları doğrulamak, kendimizi kutlamak ya da başkalarından özür dilemek için artık bu dünyada bulunmayacağımız sonsuz günler dahil, oldukça düzenli ve dengeli biçimde dağılır, zaten bu durumun, üzerinde bunca konuşulan ölümsüzlük denen şey olduğunu ileri sürenler de vardır.”

Bir de kavgadan sonra barışmak, sevgiliden özür dilemek ya da onu affetmek ne doyulmaz zevktir! Bunun verdiği saadet ve zevkle genç çift kendilerini yeni tanımış, henüz evlenmiş, yeniden sevişmeye başlamış gibi hissederler. Karı koca arasında geçenleri nasıl seviştiklerini kimse bilmemeli, hiç kimse. Kavga ettikleri zaman öz analarını bile çağırıp birbirlerini şikayet ederek hakemliğini istememelidirler. Her müşkülü kendi aralarında haletmeleri lazımdır. Aşk kutsal bir sırdır; sevişenler arasında ne geçerse yabancı gözlerden sakınmalıdır. Bu onun kutsallığını bir kat daha artırır, zevkini çoğaltır. Birbirlerini daha çok sayarlar. Saygı pek çok şeyin temelidir. Ortada aşk olduktan, sevişerek evlendikten sonra bu sevgi niçin sönsün? Bunu devam ettirmenin çaresini bulunmazmı? Çaresiz haller pek nadirdir. Kadının kocasının iyi kalpli namuslu bir adamsa aşk niçin geçsin? Evliliğin başlangıcındaki ateşli aşk geçebilir, fakat bunun yerini daha iyi daha sağlam bir sevgi alır. Ruhlar anlaşır her işi elbirliğiyle yapmaya başlarlar. Birbirlerinden gizlileri olmaz. Hele çocuklar gelmeye başlayınca en çetin devrelerde bile kendilerini bahtiyar hissederler. Yeter ki sevgileri, matenetleri sarılmasın. Neşeyle çalışmak, çocuklar uğruna fedakârliklara katlanmak da ayrı bir zevktir. Çünkü zamanla onlar seni bu yaptıkların için seçeceklerdir; yani ilerisi için sevgi tasarrufu yapıyorsun. Çocuklar büyüdükçe onlar için örnek, dayanak olduğunu hissedersin. Sen ölünce onlar ömürleri boyunca senin duygularını, senin fikirlerini taşır, senin benzerin olurlar. Çocuk yapmak kutsal bir ödevdir. Ana babayı birbirlerine daha çok yaklaştırır. Bazı kimseler çocukları yük sayar kim demiş onu? Çocuk dünyanın en büyük saadetidir. Küçük çocukları sever misin Liza? Ben bayılırım. Düşün bir kere şöyle pembe minicik bir oğlan memeni emiyor; hangi erkek, kucağında evladını tutan karısına karşı kalbinde kötülük besleyebilir!... Pembe, tombul bebek sereserpe yatmış, keyifleniyor; elceğizleriyle ayaçıkları yumuk yumuk, tırnacıkları tertemiz, hem öyle küçücük ki insanın güleceği gelir. Ama bakışları sanki daha şimdiden herseyi anlıyormuş gibi... Meme emerken annesinin göğsünü eliyle çekiştirip oynar. Babası yanlarına gelince memeyi bırakıp kendini arkaya atarak babasına bakar, gülmeye başlar. Sanki gülecek bir şey varmış gibi!... Sonra gene gıdasına döner. Dişleri çıkmaya başlayınca bir de bakarsın anasının göğsünü dişleyiverir. Üstelik, "Bak, nasıl ısırdım" gibilerinden yan yan bakar... Karı koca ve çocuk tam saadet tablosudur.

“bir kadın tanırdım. Kocası bir yere çıkınca gece yarısı bile olsa dayanamaz, peşinden sokağa fırlar, usulcacık izlerdi. “Nereye gitti acaba; filan yerde, bilmem kimin evinde, falan kadınla olmasın?” diye şüphelenir dururdu. Doğru hareket etmediğini bilir, üzüntüden içi içini yerdi, ama ne yapsın, seviyor, hep sevgi yüzünden yapıyordu bunları. Bir de kavgadan sonra barışmak, sevgiliden özür dilemek ya da onu affetmek ne doyulmaz zevktir!”