PulseoftheBook
@ozz_lem
Gökyüzü herkesin umudunu temsil ediyor; fakat herkesin umudu penceresi kadar..
instagram.com/pulseofthebook
Harward Business Review
Üniversite
İstanbul
384 reader point
Joined on October 2019
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
O da ne ?
Tavanımda bir uçak havalanıyor şimdi.
..O anda bunun bir uçak değil, bir sinek olduğunu fark ediyorum. Her gün gördüğüm sineklerden biri, uçakla karıştırmışım.
Sinekler intihar eder mi? Sinekler intihar etmez
Yaşamaya mahkumum ben
Kabullenmediğin sürece yenilgi diye bir şey yoktur ve geri çekilse de , darbelere maruz kalsa da mutluluk mutluluktur. Yeterki onu yaşatmayı, beslemeyi bil, talihsizliklerin onu yok etmesine izin verme
Terk edenin terk edilenden daha az üzüldüğünü kim söyledi ?
Reader Follow Recommendations
En güzel sevgi sözleri dile getirmekten çekindiklerimizdir. Bunlar havadaki titreşimlerle değil, yürekten gelen fısıltılarla aktarılır
Bir insan karşısındakine “seni seviyorum” diyemese bile onun sevgisi gerçek değil mi? Bir türlü yapmasa da bulutta biriken yağmur gerçek değil mi?
Pişmanlık zayıf insanların kaderidir. Doyumsuz insanların. Güçlüysen yaşamın sana sunduklarıyla yetinmeyi bilmelisin.
Ben bir yatak ya da iskemle değilim. Hastayım ben ama insanım. Felçliyim ama kalbim çarpıyor hala
Geri gelin düşler, geri gelin, gelirkende ikimizin tazeliğini ve gençlik ateşini de beraberinde getirin. Her şey yeniden başlasın
Dünyadaki en güçlü gerçek, anne ile çocuğu arasındaki bağdır. Aynı zamanda en dokunaklısı. Tüm diğer düşünceler ve varsayımlar bu görüntü karşısında aniden tuzla buz olur
İnsanlar başkalarına kalplerini kitap gibi açsa sevgi ve duygudaşlık tüm dünyaya sirayet etmez miydi?
Hayaller yaşayalım ama bunların bizi parmağında oynatmasına izin vermeyelim. Geçmişi anımsayalım ama şimdiyle karıştırmayalım
Herkesin bir kalbi vardır. Bazılarının ki ayan beyan ortadadır, bazıları ise göstermez
İki insan arasındaki uzun süreli bir ilişkide gerçek an hangisidir? Boşa geçen, akıp giden sıradan saatler ve günler boyunca nerede saklanmıştır? Bir yanıt vermem gerekiyorsa söyleyeyim, gerçek an o son andır
Niçin babam daha sık sarılmaz, öpmez, saçlarımı okşamazdı? Ancak büyüdükten sonra bunun babam için ne kadar zor olduğunu anladım. O da pek çok baba gibi rahatça çocuğuna sarılıp öpmek, saçlarını okşayıp küçük ellerini avuçlarında sıkmak için neler vermezdi. Bu sevgi gösterisini engelleyen korku neyin nesiydi? Sevgisini belli etmek istediğinde hep onu durduran şey neydi? Acayip bir ürkeklik mi, şımartmaktan çekinme mi, yoksa babasını erken kaybetmiş olmanın verdiği üzüntü mü?
Vah terk edilmişler vah! Vah şu hayatta gerçekten seveni olmayanlar vah!