kendimi geleceğe dahil edemiyorum, işin uzmanları bunu intihar eğilimi olarak nitelendiriyor, aslında yalnızca farkındalık bu. geçmiş ve geleceğin olmadığı bir yerdeyim. an’da yaşıyorum. neden bunu antidepresanlarla tedavi etmeye çalışıyorlar ki?
öyle garip bir boşlukla tanımlıyorum ki şu sıralar kendimi, boşluk olarak nitelendirdiğim şey çok doluluk da olabilir. zaten bu bardağın yarısı dolu mu boş mu meselesinde bardağın fikrinin alınmasından yana bir insan oldum her daim. saçmalanmaz, taranır.
insanları sınırlandıran yasalar kemikleşmiş bir siyasettir der agamben, nietszchenin kastettiği yıkım ve ilkelliğe dönüş modernizenin ilk basamağıdır. insan yıkıma uğramadan insanlığa tutsaktır.