“insan ruhunun çölünde olduğu kadar yalnız, arkadaşsız, anlaşılmayan, kılavuzsuz bir şekilde, tutkuyla, tek başına acı çekiyor, tek başına seviniyordu.”
...
Çünkü tek bir adamın iyi yürekliliği, bin kişinin kötülüğünden daha güçlü; kötülük, onu yapanla birlikte ölüp gidiyor; iyilikse dürüst adamın yok oluşundan sonra bile ışık saçmayı sürdürüyor.
...
...
İnsanın yaşamın ne olduğunu kavrayan bir varlık olduğunu söyleyenler yanılıyor. Anlama yetisi pek bir işe yaramaz, konuşuyor olması aptallığını yok etmez. Ancak insan kardeşinin acısını sezip duyumsamaya gelince, aptallığı hayvanlarınkini geçer.
...