Kapitalizmin Ruhu
Kapitalizm tarihi kendini tekrarlamaz, ama kapitalistler tekrarlar. Krizi önlemek için hemen hiçbir çaba harcanmamış olmasına rağmen, kriz patladığında pek az kimsenin şaşkınlık göstermesi kapitalizmin geliştirdiği bir özelliğe işaret eder: gerçeği inkâr eden bir iyimserlik.
Kapitalizmin “ruhu”, çevresine güven yayan satıcınınkinden farksızdır. Dümende kimse yoktur ve katılımcıların çoğu para kazanmanın yeni -ve mümkünse kolay- yollarını bulmaya çalışırken kriz, panik ve iflaslar kaçınılmaz olur.
Dünyanın bemen her yerinde, düzenlemelerle korunan bölgelerin dışında, kazançlı işler yapmaya hazır insanların olduğu kesindir. Bu girişimler sekteye uğradığında hükümetler hatayı onarmak için hemen devreye girer, bunun da ne sonuçlar doğuracağı duruma göre değişir.
Sayfa 416
Yarının Adamı farkında olmadan yalnızca yaveri ve şoförüyle isyancı grubun ortasında kalmıştı. Asiler savunmasız halde bulunan otomobilin etrafını sararak yüklenmeye başladığında şoför umutsuzca gaza bastıysa da kalabalığı yarmayı başaramadı. Cevat Abbas panik içerisinde ne yapacağını şaşırmış, Yarının Adamı köşeye sıkıştığının farkına varmıştı. Karşısındakiler bir süredir İngilizler tarafından güdülen şuursuz asilerdi.
İngilizlerin güttüğü bu bedevileri kendisinin de güdebileceğin! fark etti ve ani bir kararla şoföre, “Dur!” diyerek ayağa kalktı.
Kırbacını çıkararak bedevilere, “Reisiniz nerededir?” diye bağırdı.
Asilerden birkaçı “Hepimiz reisiz!” deyince kırbacını savurarak otomobile ulaşmaya çalışan bedevileri bir güzel kırbaçladı ve “Çekilin!” diye haykırdı.
Asiler bu tavır karşısında efendisine biat eden birer köle gibi çekildi. İnisiyatifi eline almıştı. Kendinden emin bir tavırla, “Çabuk reisiniz karşıma gelsin!” deyince içlerinden biri öne çıktı. Karşısındaki bedeviye başlattıkları isyanın bastırıldığını söyleyip akşam kendileriyle görüşmek istediğini belirtince, bedevi şaşkın bir tavırla “Emredersiniz!” dedi ve muhatabını aldatmayı başardığını kavrayan Mustafa Kemal şoföre, “Çabuk geriye!” diyerek olay yerinden ayrılmayı başardı.
Neredeyse katledilmekte olduğu isyanın içerisinden akıllıca bir manevrayla kurtulmuştu fakat tehlike henüz geçmiş değildi. Şamda yaşananlar şimdi Halep’te gerçekleşmek üzereydi.
Sayfa 336Kitabı okudu
Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.
❝Geriye dönüp, kendi ıssızlığıma terk ettiğim kelimeleri, henüz belleğimde ifadesini yitirmemiş yüzleri ve bir panik anında yaptığım anlık tercihlerimi arıyorum.❞
Sayfa 17 - Doğan Kitap
Kaygıyla birlikte yaşanan bir diğer duygu da, çaresizliktir. Her insan yaşamı boyunca zaman zaman baş edemeyeceğini fark ettiği durumlarla karşılaştığında çaresizlik duyguları yaşayabilir. Ancak kaygılı insanda bu duygu, güvenliğinin sağlanmış olduğuna inandığı bazı geçici durumlar dışında sürekli olarak benliğe egemendir. Kimi insanda kaygı birden ortaya çıkan panik nöbetleri biçiminde de yaşanabilir.
