İnsanlar, insanlar mahkûm insanlar,
Her şeyden her şeyden mahrum insanlar..
Nideyim ben elin yâd ellerini
Sen ona nispetle göksün semâsın
Göz yum cihâna aç gözünü dem gelir geçer
Sen göz yumup açınca bu âlem gelir geçer
Okur Takip Önerileri
"Geç gelir tez gider deyu safâ çekme keder Alemin hali budur böyle gelir böyle gider''
Aşk-ı sadıkda dil birdir olur mu yâr iki
Hangi taht üstünde mümkün hünkar iki...
Öyle ya, tertemiz gelmemiş miydik dünyaya? Geldiğimiz gibi gidememek ne büyük hüsrandır
Bana kendi nefsim gibi kötü arkadaş ve azgın düşman bulunmaz. Hırsız içeride olduğu için kilit de kâr etmez.
"Mansıb-ı dünya azline değmez."
İnsana sadakat yaraşır görsede ikrah
Yardımcısıdır doğruların Hazret-i Allah”
Güzelce sabretmek lazımdır, beklemek lazımdır. Dünya gamhanedir. Burada talebi çoğaltmamak lazım, emeli çoğaltmamak lazım.
Çünkü Ecel, emel'in önündedir.
Yüzünde göz izi var
Sana kim baktı yarim
Artık şüphedeyiz; canları yâre ulaştıran bir sel miydi aşk, şekeri güzele sunup ağuyu kalbe bulaştıran bir el miydi!...
Bu Rabb'imin fazlındandır; ta ki beni deniyor, şükür mü edeceğim yoksa nimetini inkar mı?
Kalp, göze diyecektir ki;
" Beni bu onulmaz derde iten sensin. Safayı sen sürdün, acıyı ben çektim. Nimet senin, zahmet benim oldu. Sen sevinirken, kaygılanan ben oldum. Bakışlarını arttırdıkça sen, dertlerimi çoğalttın benim. Zafere eren sen, hezimete uğrayan ben. Sen emirlerine itaat edilen hükümdar oldun, ben senin peşinde koşan tebaan. Sen emir, ben esir. Melik iken memlük ettin beni."
-Ey göz! Sen ikisin ben birim. İki kişinin bir ferde saldırıp onu öldürmesi zulum değil de nedir?
Şimdi ağla o halde; ettiğin zulmün cezasını çek bakalım..
Gül gül dedi bülbül güle; gül gülmedi gitti.
Bülbül güle, gül bülbüle yar olmadı gitti…