“Sevgili uğruna kurban olan kim? Hangimiz hakikatli aşık?”
Aşk Hikayesi 
Aşk Hikayesi Kitabı bitirmişken sıcağı sıcağına birkaç kelam edeyim istedim.
Yazar 
İskender Pala okuduğum 8. Kitabı. Kalemini, kitaplarındaki derinliği çok seviyorum. Aşk hikayesi de sevdiklerim arasında yerini aldı.
Spoi vermeden biraz konusundan bahsetmek istiyorum. Osmanlı döneminde Sultan Ahmet camii yapımı aşamasıyla başlıyor kitap. Burda Ana karakterimiz Bahşi ile tanışıyoruz. Camiinin temel atma töreninde Bahşi çok tanıdık bir çift gözün peşine düşer. Tam 20 yıl boyunca aradığı büyük aşkı Kaknussia … Hikaye bu noktada 20 yıl öncesine gider. Ama ne olaylar, ne büyük aşk
Papazın kızı Kaknusia ve Yunus Bahşi evlenmek için kaçarlar ve evlenirler. Sonrası istemeyen olaylar sonucu Kaknusia esir düşer. Bahşi karısının izini sürüp bir gemide esirler arasında olduğunu bulur ve onu kurtarmak için o gemiye biner. Kötü talih işte gemi fırtınaya yakalanır ve yine yeniden izini kaybeder karısının. Bahşi için bitmeyen hasret başlar. Tam 20 yıl arar sevdiğini. Kitapda aslında dört kişinin aşkını okuyoruz. Kaknusiaya aşık İshak, Bahşi ye aşık Gunala ve pek tabii Bahşi ve Kaknusia. En aşık kim karar veremedim ben. (Peki İshak ve Gunala kim? Yazarsam olmaz çok spoi vermiş olurum )
İskender Pala nın kalemi zaten muazzam. Tarihi bir yolculuğa çıkardı beni. Kitabı sevdim ama hala 
Od en sevdiğim kitabı. Ehh sonu da buruk bir tat bıraktı bende. Ve tabiki tavsiyemdir.
Pastoral Senfoni
Yazardan okuduğum ilk eser oluyor kendisi. Konusu oldukça ilgimi çekmişti ve çoğu incelemede severek bitirdiğim 
Ruth eserine benzetildiğini okumuştum. Bu yüzden beklentim yüksekti. Tam olarak beklentilerimi karşıladığı söylenemez ancak ortalama seviyede beğendiğim bir eser oldu diyebilirim.
Konusundan kısaca bahsedersem;
Yaşlı bir kadınla
“BiR AŞK HiKâYeSi
Her kitabına koşarak gittiğim canım
İskender Pala Kalemini her daim cambaz gibi halden hale koyan canım yazar.
Aşk Hikayesi yine çok güzeldi.
O hep yazsın biz hep okuyalım dediğim yazarlardan biri benim için.
Tarihin dokusuyla işlediği her kitabını büyük bir keyifle okuyorum. Bu kitabın zaman dilimi Sultan Ahmed’in olduğu dönem ve Sultan Ahmed Camiinin inşası süreci.
Dönemin padişahı l. Ahmed'in
"Marmara’ dan şehre gelen ecnebi gemileri artık
Ayasofya' dan önce onun kubbelerini görecektir." diyerek inşası için Sedefkar Mehmet Ağa’ ya emir verdiği Sultan Ahmed Camii…
“Çektiğim sevgi miydi, aşk mıydı bilemedim. Zamanı kaybettim… Şimdi bile bir girdaptayım, çıkamıyorum. Sahilim neresi bilemiyorum.
Dalımı toprağa verdim, tutunamıyorum, varlığımı yitirdim, kayboldum, ayaklarım kayboldu, yürüyemiyorum.”
1589 yılında Kırım’da müslüman bir genç Bahşı ile Hristiyan papazın kızı olan Kaknusia'nın aşkı.
Deniz fırtınasında batan bir gemi. Karadenizin hırçın sularında bir kapı parçasına tutunarak hayatta kalmaya çalışan beş kişi. Kaybolan insanların birbirine tutunarak yitirdiklerini aradıkları yirmi yıla aşkın bir zaman dilimi.
Bahşı, Kaknusia, Gunala, İshak…
Peki, aşkı en çok hangisi hak ediyordu?
En çok arayan mı?
En çok sabreden mi?
En çok bekleyen mi?
Peki en çok kime kızmalı, kime sitem etmeli?
Benim en çok kızdığım İshak oldu.
Bazen vazgeçebilmeyi de bilmek gerek.
