Stepançikovo Köyü ve Sakinleri
Dayım Albay Yegor İlyiç Rostanev emekliye ayrıldıktan sonra,
kendisine miras kalan Stepançikovo Köyü’ne yerleşmiş,
orada, ömrünü malikânesinde geçirmiş atadan
bir toprak sahibi gibi yaşamaya başlamıştı.
Kesinlikle her şeyi hoşnutlukla karşılayan,
her şeye alışıveren insanlar vardır.
Emekli albay da bunlardandı.
Ondan daha uysal, her
Sayfa 39 - İletişim Yayınları 1305 • İletişim Klasikleri 39 / Birinci Bölüm - GİRİŞKitabı okuyacak
Para para para!!! Varlığı bir dert yokluğu yara...
“Dolanımda daha çok paramız olmalıdır. Hangi tür para olduğu vız gelir… ister gümüş, ister bakır, ister pirinç, ister altın, ister kâğıt.”
Sayfa 249 - Altın Kitaplar YayıneviKitabı okudu
Para, para, para. Varlığı bir dert, yokluğu yara.
Wertheimer bu paradan hep utanan biri olurken, ben paradan asla utanmadım, diye düşündüm, çünkü insanın içine doğduğu paradan utanması en büyük delilik olurdu, hiç değilse benim görüşüme göre, sapıklık olurdu, o da değilse iğrenç bir sahtekarlık olurdu, diye düşündüm. Nereye bakarsak bakalım, insanlar kendilerinde olan ve başkalarında olmayan paradan utandıklarını durmadan söylediklerinde sahtekârlık yapıyorlar, oysa aslında kimisinde para olması, kimisinde de olmaması ve bazen birisinin parasının olmaması ve ötekinin olması ve de tersi eşyanın doğası gereğidir, bu durum hiç değişmeyecek, parası olanların da bunda bir suçu yok, olmayanların da vesaire vesaire, diye düşündüm, bu durum ne birileri ne ötekiler tarafından anlaşılmayacak, çünkü sonuç olarak gerçekten de yalnızca sahtekârlığı biliyorlar ve başka da bir şey bildikleri yok.
Sayfa 163 - EPUBKitabı okudu
"Ah, şu para yok mu..." dedi Pinneberg. "Varlığı bir dert, yokluğu yara!"
Sayfa 71 - Everest yayınlarıKitabı okudu
Para, para, para varlığı bir dert yokluğu yara...
Hayat zaten manen bir yük, bir de her gün para sıkıntısı ekleniyor buna.
Sayfa 47Kitabı okudu
