İnsan gelir, insan geçer
Çık hücrenden, ruhun’ göster
Ya da en tepesinden
Bana hep baktığın yerden
Düş!
Korkaklığın pınarından
Ekinsiz bostanıma
Düş
Kollarıma…
Ağzının bir kıvrımından cesaret bularak
Ter yürekte susayışlar yaratan yağmurlara açıldım
Kalmışsa tomurcuklar önünde sendeleyen çocuklar
Kalmışsa bir kaç ısrar ölümle yarışacak
Onların yardımıyla dünyamıza acıdım