... Nasıl umut doluydum o zamanlar, nasıl imanlı, nasıl kendinden emin. Sadece vatanı kurtarmakla kalmayacak, bütün dünyayı değiştirecektim, üstelik seninle beraber... Oysa şimdi paramparça oluyordu inandığım ne varsa. Zafer saydıklarımızın aslında çoktan kaybedilmiş harpler olduğu bir bir çıkıyordu ortaya. Onca kahramanlıktan, onca fedakârlıktan, onca ölümden sonra hepsinin manasız olduğunu anlıyordum. Ne yaparsak yapalım, sanki mağlubiyete mahkûm gibiydik, hep hayâl kırıklığına yazgılı...
Sayfa 421/422 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Bu oyunu tek başıma daha kolay oynuyordum ben. insan sıcağından uzakta, ilgi ve sevgiden yoksun kalınca, içim donuyordu, hırçın, edepsiz, umursamaz ve güçlü olabiliyordum da, sevdiğim insanlar etrafımda dolanırken, çözülmekten, paramparça olmaktan, kendimle beraber onları da derin karanlıklara çekmekten korkuyordum. Bu öylesine bir çırpınış, öylesine bir duyguydu ki, en yakınımla bile paylaşabilmem imkânsızdı. Doğum ve ölüm gibi, tek kişilik bir eylemdi bu.
İzlememiz Gereken +200 Film
1- Yağmur Adam (Otizm)
2- Benim Adım Sam (Zeka geriliği olan bir baba ve kızı)
3- Sol ayağım (Fiziksel engeli olan bir adam)
4- Guguk Kuşu (Psikiyatri kliniğinde geçen olaylar)
5- Aklım Karıştı (Psikiyatri kliniğinde geçen olaylar)
6- Akıl Oyunları (Şizofreni)
7- Wilber Ölmek istiyor (İntihar ve Depresyon)
8- İçimdeki Deniz (Ötenazi isteyen bir
Taylan Kaya - Gelme Sakın
Ben bir de hayalerim
Bindik bi gemiye, kaptansa ben yine
Dalmışım o eski günlere
Söylenen sözlere içim acıdı yine
Hangi kalbi mutlu edersin?
Sevebilir misin? Sen nasıl birisin?
Gözlerim körelmişti benim
O gün
Hayat, gözleri bomboş evlerin sadece dudaklarında devam eder. Bilirsin, o gözlerin bebekleri yaşamadan ölmüşlerdir. Dudaklarda daima beyazlar pişirilir. Beyazları yersin, karnın şişer ama beyaz olanlara asla doymazsın. Seni hiç tükenmez bir doyumsuzluğa gebe bırakır beyazlar. Kendini aç bırakmak istersin . Beyazlarla doyulmayacağını çok erken
Kalp kırmak Kabeyi yıkmak gibidir. Ben o kadar zalim istesem de olamam!
Bazen diyorum ki;
Kapat hesabı, çek git. Can oldukların canını yakmaktan sakınmıyor, sen neden kendini yıpratıyorsun. Sonra "Kitaplar, sen onlar için buradasın" diye bir ses geliyor en derinden. Keşke gidebilsem en eskiye, o ilk güne, ama şimdiki aklımla. Beton döksem kalbime, öyle gelsem geriye. Ama keşkelere yer yok hayatımda..Çünkü beni ben yapan yaşanılmışlıklar oldu zaten. Acılarımı, kırgınlıklarımı, yaralarımı, dibe vuruşlarımı seviyorum. Paramparça olan kalbime mezar kazımayı da bıraktım. Enkaz var, deprem mekanında mezarlıklara yer olmaz. Dost değil, arkadaş değil, sevgi bağlarım vardı bir zamanlar. Kurdele keser gibi kesip geçeceğim sonzuluğun kapısından.
Sıfır olarak kalkıyorum enkazımdan, kalbi kırınlar varmış. Kimse ben olamadı. Ben de kimse olamam. Suskun benim mahlazım. Hakkını verme zamanı gelmiş.
Kitabsever
