“‘Senin içinde var, eminim,’ dedi Anne, suskunluk ânının bitiminde, ‘müthiş bir mutluluk tohumu var içinde.’”
Sayfa 65Kitabı okuyor
“Dıştan bakınca görülmeyen ama içinden asla atamadığı bir korku, bir başarısızlık kaygısı altında eziliyordu, değerli bir mücevherin yüzeyden bakıldığında göze çarpmayan çiziği gibi.”
Sayfa 47Kitabı okuyor
“Guy, tiksinerek süzdü onu. Bruno’nun dış çizgileri, bir suçluluk süreci izleyerek gittikçe siliniyordu sanki. Artık bir ses, bir soluktu yalnızca, kötü bir ruhtu. Benim nefretle ittiğim her şeyi o simgeliyor, diye düşündü Guy. Benim olmak istemediğim şeylerin bir toplamı Bruno ya da eninde sonunda olacak.”
Sayfa 29Kitabı okuyor
“‘Evlilik’ sözcüğü Guy’ın kulaklarında yankılandı uzun uzun. Ciddi bir sözcüktü onun gözünde. Kutsallık, aşk, günah gibi kavramların temel ciddiyetini taşıyordu. Miriam’ın dolgun, turuncu dudaklarından çıkan, ‘Neden kendimi senin keyfine harcayayım ki?’ sorusuydu evlilik. Evin önündeki çimenlikte, ektiği çiğdemlerin arasında Anne’in saçını şöyle bir geriye atıp yüzünü dönüşüydü. Miriam’ın, Chicago’daki odalarında, ne zaman yalan söylese yaptığı gibi, çilli, ablak yüzünü, dar, uzun pencereden çevirip gözlerinin içine bakışı, Steve’in kara saçları, küstah gülümseyişiydi. Anılar dört bir yandan yüklenmeye başlamıştı, ellerini uzatıp bu akını durdurmak geldi içinden. Her şey o odada olup bitmişti…”
Sayfa 28Kitabı okuyor
".....olumlu düşünmenin gücüne inanırdı. Ümit etme, sadece en iyisini düşün, o zaman her şey yoluna girer, derdi."
"......sırf söylemiş olmak için bir şeyler söylemekten nefret ediyordu."
He was the loneliest man in the world. Where was his friend, his brother?
Anne took his hand. 'I think,' she said. 'You need me a lot just now, and I need you a lot.'
'What am I doing with these people?' Guy thought. 'They are so good, and I'm so bad. I'm not part of their family, but if I try hard to live with them, that other man inside me, the bad one, will go away. He must!'