zeynep
@patthes
i need peace of mind
öğrenci
2002
130 reader point
Joined on March 2017
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Úrsula, “ya ne umuyordun?” diye içini çekti. “göz açıp kapayıncaya dek geçiyor zaman.”
“öyle olmasına öyle,” diye doğruladı onu. “ama böyle de olmaz ki.”
Sayfa 143Kitabı okuyor
ölümü umursadığı yoktu, ama yaşam çok şey demekti.
Sayfa 138Kitabı okuyor
Aureliano aynı odada yattıkları günleri yeniden yaşamaya, çocukluk anılarını canlandırmaya çalışıyordu. oysa, denizde geçen günlerin kafasını bir yığın anıyla doldurduğu Jose Arcadio çocukluğunu çoktan unutmuştu.
Sayfa 107Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
“hiçbir yere gidecek değiliz,” dedi. “burada çocuk sahibi olduk, o yüzden burada kalacağız.”
Jose Arcadio Buendia, “ama daha hiç ölen olmadı,” diye karşılık verdi. “insanın oturduğu toprakların altında ölüleri yoksa, o adam o toprağın insanı değildir.”
Sayfa 24Kitabı okuyor
Frank, Katia’yı unuttuğuna inanıyordu. 92. Caddede yaşadıkları, Katia’nın onu tam anlamıyla arkasında bıraktığını ve kendi yaşamına doğru güzel güzel kanat açtığını ayrımsamasını sağlamıştı. ama sonra, Lex’teki Katia’yı okumuş ve başka bir şey düşünemez olmuştu. sil baştan. onunla konuşmak için yanıp tutuşuyordu.
Sayfa 324Kitabı okudu
her kadın yalnızdı, bu onun doğuştan sahip olduğu bir hak, yükümlülüğüydü. eğer yalnızsa, insanlara ve anlaşılmaya aç demekti. çevresi ailesiyle sarılıysa, bir dakika bile yalnız kalamıyorsa, kendine aç demekti.
Sayfa 316Kitabı okudu
öte yandan, kendini meşgul etmeye, beynini yeni düşüncelerle ve deneyimlerle doldurmaya ne kadar çalışırsa çalışsın, Katia’nın hayaletinden kurtulamıyordu.
Sayfa 301Kitabı okudu
gerçekte gerçeklik diye bir şey yok, diye düşündü, yalnızca insanların uydurduğu bir şey bu. ve oldukça beceriksiz bir biçimde.
Sayfa 264Kitabı okudu
işin üzücü yanı, şu ana kadar yaşamını yaşamda değil de beyninde yaşıyor olmasıydı.
Sayfa 243Kitabı okudu
“bir kadını niteliklerinden nasıl ayırırsın? gerçeği düşten?”
Sayfa 234Kitabı okudu
küçük bir çocukken köpeğinin gözlerine baktığı zaman da aynı şeyleri duyumsardı: yoğun bir bağlılık, öte yandan onunla asla yeterince yakınlaşamayacağını bilmenin verdiği sızı; çünkü o bir çocuk, köpeğiyse bir köpekti.
Sayfa 233Kitabı okudu
katia bugün çok duru bir biçimde düşünebiliyordu beyni hızla işliyordu. bir kadınla tenis oynamayan bir erkek ne işe yarardı? bir kere olsun? o kadar dayanılmaz bir işkence miydi bu? iyi bir kadının yoldaşlığı yeterince eğlenceli,keyifli değil miydi? her şey bir yana, oyunu oyun yapan şey, çekiciliği değil miydi? bir kadınla bir erkeğin tenis oynaması, bir baştan çıkarma, sevimli bir çekişme, ben Tarzan sense Jane, türünden bir şeydi. oysa iki erkek tarafından oynandığında tenis giderek ormandaki ilkel bir muz yarışına dönüşüyordu; oyun bittiğinde önemli olan tek şey, “en büyük muzu kimin kaptığı” idi.
Sayfa 206Kitabı okudu
sonu gelmez yürüyüşlerin hiçbir hedefi, yolculukların sonunda onu bekleyen herhangi bir ödül yoktu. gerçekte peşinde olduğu şey, iç huzuruydu, ama onu herhangi bir yerde bulması olanaksızdı elbette.
Sayfa 203Kitabı okudu