Kapitalist toplumda çalışma tüm zihinsel yozlaşmanın, tüm organik bozulmanın nedenidir.
Kapitalist uygarlığın egemen olduğu milletlerin işçi sınıfları tuhaf bir deliliğe yakalanmıştır.
İşçi sınıfı kendi kemerini sıka sıka aşırı tüketime mahkum olan burjuvazinin göbeğini ölçüsüzce şişirmiştir
Çalışın, çalışın emekçiler, toplumsal serveti ve bireysel sefaletinizi büyütmek için. Çalışın, çalışın ki daha da yoksullaşınca çalışmak ve sefil olmak için daha çok sebebiniz olsun. İşte budur acımasız kanunu kapitalist üretimin.
Çalışmanın yasal olarak dayatılması "pek eziyetlidir, fazlaca şiddet uygulamayı gerektirir ve çok gürültü çıkarır. Oysa açlık sadece sessiz, sakın ve sürekli bir baskı uygulamakla kalmaz, çalışmanın ve sanayinin en doğal saiki olarak en yüksek çabanın da ortaya konulmasını sağlar.
Villerme günlük çalışma süreleriyle ilgili olarak da kürek mahkumlarının sadece on saat, Antiller'deki kölelerin ortalama dokuz saat çalışmasına karşılık 1789 Devrimi'ni gerçekleştirmiş, pek şaşaalı İnsan Hakları'nı ilan etmiş bulunan Fransa'da işçilere on altı saat mesai yaptırıp yemekler için de bir buçuk saat mola veren fabrikalar olduğunu saptar.
Çağımız için çalışma çağı derler;aslında acının, sefaletin ve yozlaşmanın çağıdır bu.
Tembellik edelim her işte, içmek, sevmek ve miskinlik dışında-Lessing
Hıristiyan ahlakın sefil bir taklidi olan kapitalist ahlak, işçinin tenselliğini lanetliyor. Üreteni en asgari ihtiyaçlara indirgemeyi,keyiflerinden ve tutkularından arındırmayı ve acımasızca, dur durak bilmeden çalışan bir makine işlevine mahkum etmeyi hedefliyor.