"Ah!" dedi. "Nasıl da beni anlamak için yaratılmışsın!...''
Sayfa 28
“Elimi dostça omzuna koydum, meğer yarası tam da oradaymış.”
Paul Valery
İletişim Yayınları, “2. Bölüm: Alevli Kalpler”
Ölmedim. Gene de canlı değilim!
Sayfa 119
Sen yaşıyordun, ben düş kuruyordum.
Sayfa 36
Bak, nasıl zamana yapışmış, zayıf zayıf çırpınıyor...
Sayfa 118
Ve masumiyetimizi yitiriyorduk, ne zevkti !
Sayfa 107 - YKY
Hiçliğin üstüne neyin resmini çizmek istiyorsun ki?
Sayfa 80
Ruhumu bekliyorum.
Sayfa 123
İyi ya, sen de şarkı söyle ve doğaya, toprağa, boğalara, kayalara, denizlere benimset; suya yasalar, çiçeklere biçimler ver.
Sayfa 196
Bir şiir asla bitmez, yalnızca terk edilir.
Paul Valery
