Bazı yarım müslümanların dil uzatmaktan utanmadıkları, büyük dahi ve siyasî Hazret-i Muaviye'nin hem nefsi ve hem de Hazret-i Osman hakkında bir sözü var;
"Ne Ebubekir dünyayı istedi, ne de dünya onu... Dünya Ömer'e yöneldi ama, Ömer onu kovdu. Osman'a dünyadan bir parçacık bulaştı. Bizse büsbütün dünyaya bulaştık."
Bu hikmti dile getirebilen ve nefsini hesaba çekmeyi beceren; Peygamber kâtibi bir Sahabiye toz kondurmamak sünnet ve cemaat ehline mahsus edeplerin başında gelir.
"Suyu qaçmış hovuza
Bənzəyir dəniz indi,
Solğun yerlərdə qalır
Saldığın hər iz indi,
Toy günü yarı ölmüş
Gəlinlərə bənzəyir
Ağ paltarlı buludlar....
Sən gələndə
Çiçəklər açılardı,
Sən gələndə
Daşlar da gül açardı,
Sən gələndə
kədər məndən qaçardı...
Gündüzlərin səması
Nədənsə indi bumbuz,
Gecələr başım üstə
Nə ay yanır , nə ulduz,
Nədənsə bu xoş baharda
Sarı yarpaqlar açır
Söykəndiyim ağaclar..."
Suyu kaçmış havuza
Benziyor deniz şimdi,
Soluk yerlerde kalır
Saldığın her iz şimdi,
Düğün günü yarı ölmüş
Gelinlere benziyor
Beyaz elbiseli bulutlar....
Sen geldiğinde
Çiçekler açılırdı,
Sen geldiğinde
Taşlar da gül açardı,
Sen geldiğinde
keder benden kaçardı...
Gündüzlerin seması
Nedense şimdi bumbuz,
Geceler başım üstünde
Ne ay yanıyor , ne yıldız,
Nedense bu hoş baharda
Sarı yapraklar açıyor
Yaslandığım ağaçlar...