Evet gittim! Gittim evet! Affet beni...
Ama arkamdan deme sakın vefasiz çünkü kaçmak düşmüştü benim payima alnimiza böyle yazılmış yazgımız.
Ne yaparsın hayat bu; çok acımasız.
Yakan ve yikan
"onulmaz acılarla taçlanan!"
ki bu aşktır beni günahların ve çılgınlıkların ortasına atan.
Sonradan bu nun aptallık olduğunu anladım. Bunun, insanın yaşadığı hayatın büyük bir kısmını inkâr etmesinden başka bir anlamı yoktu. Bir gün, "sildim pişmanlığı payıma düşen hayattan" dedim. O günden sonra kusurlarımı sevmeyi öğrendim.