Bugün pazar, güneşi hadım ettiler
Balıklar ölgün, gönlüm solgun.
Sayfa 415 - Kırmızı Kedi Yayınevi, 1. Basım, Şubat 2015.Kitabı okudu
"Bir pazar sabahı Rıfat günlerin aynı kaba damlamadığını fark etti. 'Günler damlıyor ama aynı kaba değil,' dedi. Gökyüzüne baktı: Boştu. Hiç bulut yoktu, aslında hiçbir şey yoktu. Çağımızın çıplak güneşi her şeyi yok etmişti, enginliği, bulutları ve kuşları... Maviyi bile yok etmişti, sonra da sırasıyla diğer renkleri, bazı sesleri, kelimeleri ve anlamları. İnsan bu yoklukta yeni bir şey söyleyemez, olsa olsa kendini tekrar ederdi."
Sayfa 5 - Günler DamlıyorKitabı okudu
Güneş ♡
Her şey güneşi seviyor ♡
hattâ denizler bile
denizlerde nefes alan sen bile
ve biz ♡
güneşi değil ışığını seven insanlarız
güneş içime vuruyor ♡
güneşin ışığı var
güneş yok
güneşin ışığını kim anlatabilecek
pazar pazar gezmek
dağ dağ dolaşmak
ve ormanlarda kalmak
güneşin ışığını anlatacak olanı arıyorum
güneş içime vuruyor ♡
Sayfa 40Kitabı okudu
17 Aralık 1273 Pazar günü güneş gurup ederken mânâ güneşi Mevlânâ da rûh âlemine gurup etti. Böylece Hazret-i Mevlânâ 44 yıl önce şereflendirdiği Konya’da şu fâni dünyaya gözlerini kapadı.
"Vurulduk ey halkım unutma bizi…”
Uğur Mumcu'ya ağıt
Bir pazar sabahıydı
Ankara kar altında
Zemheri ayazıydı
Yaz güneşi koynunda
Ucuz can pazarıydı
Kalemim düştü kana
Zalimler pusudaydı
Bedenim paramparça
✏️ 👓
Uğur'lar olsun Uğur'lar olsun
Hüzünlü bulutlar yoldaşın olsun
Bir keskin kalem bir kırık gözlük
Yürekli yiğitlere hatıran olsun...
Selda Bağcan
youtu.be/A4bq3vNA7ts?si=...
her şey güneşi seviyor
hatta denizler bile
denizlerde nefes alan sen bile
ve biz
güneşi değil ışığını seven insanlarız
güneş içime vuruyor
güneşin ışığı var
güneş yok
güneşin ışığını kim anlatabilecek
(…)
güneşin ışığını anlatacak olanı arıyorum
güneş içime vuruyor.
pazar pazar gezmek
dağ dağ dolaşmak
ve ormanlarda kalmak
güneşin ışığını anlatacak olanı arayorum
güneş içime vuruyor
Sayfa 31 - Adam YayınlarıKitabı okudu
Bir pazar gecesiydi. Dişlerimi fırçalamış pijamalarımı giymiş, yatmaya hazırlanıyordum. Tam yastığa başımı koymuştum ki; birden kalbimin zili çaldı. Dışarıdan belli belirsiz bir ses: "Müsait misiniz bu sıralar size aşık olmaya gelebilir miyim" diyordu. Neye uğradığımı şaşırmıştım. Hiçbir hazırlığım yokken; nereden çıkmıştı bu davetsiz misafir? Hem önceden haber vermiş olsaydı börek falan açardım. Şimdi ona kapıyı açsam ne ikram ederim? Evde yok numarası mı yapsam acaba? Hem sesimi çıkarmazsam aradığı aşkın bu kalpte olmadığını düşünüp geri döner. Off.... Ne vardı da hazılanmadım. Acaba ekmek ile su ikram etsem ayıp olurmu? Neden ayıp olsun canım. Misafir umduğunu değil, bulduğunu yaşar. Kapıdaki misafirimi çok da fazla bekletmemek için hemen kapıyı açtım. Ama o çoktan gitmişti......
Sensiz hayat benden vazgeçiyor...
