Sabitlenmiş gönderi
"Sana gitme demeyeceğim, ama gitme, Lavinia."
Kendisini satın almaya gittiğim dükkanda, sayfalarına göz atarken, elimdeki tüm poşetlerimi unutup çıkmama sebep olduğu kadar... insanın kendini kaptırmamasının mümkün olmadığı bir kitap Lavinia.
Aslında tam da,
"Bir öykümüz olsa, duyan öyküsü sansa..."
satırlarında Özdemir Asaf'ın söylediği gibi okuduğunuz cümlelerde sizden parçalar bulmaktan alıkoyamıyorsunuz kendinizi.
Kitaba ismini veren Lavinia şiirini, karşılıksız bir aşka yazmış. Ama aşık olduğu kadının yerine de yaşamış aşkını. Hatta, yokluğuna bile aşık olmuş onun... Bu aşkı yazdıklarında, şarkılarında, sözlerinde en çok da kendi gözlerinde yaşatmış. Sevdiği kadını hiçbir zaman unutturmayacağını söylemiş...
"Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim.
İncinirsin."
Okumakta geç kalmış birisi olarak henüz okumadıysanız, okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
Son olarak bahsetmek istediğim şey, bu kitapta okuduğum her satırda bir anlam bulmamı sağlayan "iyi ki"m... 
Semih Şafak :)
Bu cümle, okuyunca sizi de sağlam bir tokat yemiş gibi hissettiriyor mu?..
Azim yok sende, hırs yok. Hayatla nasıl mücadele edeceksin?
Reader Follow Recommendations
Evrenin her köşesine beraber gidebileceğim bir kişi bile yok mu?
Böylesine güzel, böylesine sakin bir yerdeyken neden hâlâ mutlu olamıyorum? Kendimi neden bu kadar yalnız hissediyorum?
daha kendim gibi hissettiren bir cumle olamazdi...
her zaman kimsenin nereye uyacagindan emin olmadigi o yapboz parcasi gibi hissederdim.
Yükseklikten nefret ediyordum ama çatıların sessiz bir yanı vardı. Huzurlu. Şehrin uzaklardaki bir ambiyans gibi duyuluşu huzur vericiydi.
İhtiyacım olan şey, başka bir evrene biletti.
[Prag, 13 Temmuz 1920] Salı, biraz daha geç
(Bana yeterince sevgi göstermediğini söylüyorsun ama orada oturmama izin verip karşıma oturmandan ve yanımda olmandan daha büyük bir sevgi ve saygı olabilir mi?); işte şimdi de ben seni koltuğa oturtuyor, yanımda ve dahası bana ait olmanın verdiği mutluluğu kelimeler, gözler, eller ve bu zavallı kalple nasıl içime alacağımı bilemiyorum. Yine de aslında sevdiğim sadece sen değilsin, daha fazlası; senin aracılığınla bana hediye edilen varlığım.
Sayfa 114 - can yayınlarıKitabı okudu
Kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı.